خلاصة:
مقدمه: انجام آموزش توسط پرستاران از جمله معیارهای مهم در ارتقاء کیفیت مراقبت از مددجویان است که اجرای آن می تواند موجب کاهش تنش و هزینه ها گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی جامع از وضعیت آموزش به مددجو با استفاده از روش چند متغیره تحلیل عاملی در بیمارستان ولیعصر (عج) ناجا است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی– تحلیلی با رویکرد اکتشافی است که در سال 1392 با بکارگیری روش چند متغیره تحلیل عاملی، صورت گرفته است و پرسشنامه سنجش وضعیت آموزش به مددجو را که روایی و پایایی آن تایید شده بود، تکمیل کردند. داده ها به روش تحلیل عاملی و در نرم افزار SPSS نسخه ی 21 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: پس از تکمیل پرسشنامه توسط پرستاران، تحلیل عاملی جهت اکتشاف مولفه های موثر بر آموزش به مددجو صورت پذیرفت. بدین ترتیب پس از انجام تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس با توجه به ملاک کیزر و ارزش ویژه، 5 عامل استخراج شد. 44% از واحد های مورد پژوهش مرد و 56% از ایشان زن بودند. میانگین سنی واحد های مورد پژوهش 33/71 با انحراف معیار 7/05 بود. 98 % واحد های مورد پژوهش دارای مدرک کارشناسی، 1% دارای مدرک کاردانی و 1% دارای مدرک کارشناسی ارشد بودند. بحث و نتیجه گیری: مبتنی بر یافته های به دست آمده، 5 مولفه الف) اصل مهارت های یاددهی، ارتباطی و انگیزش دهی در آموزش به مددجو، ب) اصل هماهنگی و همکاری در آموزش به مددجو، ج) اصل توجه به زمینه های فرهنگی و روانشناختی در آموزش به مددجو، د) اصل ارج گذاری آموزش به مثابه بخشی از مراقبت مددجو و ه) اصل انطباق جنسیتی در آموزش به مددجو استخراج گردید. با توجه به یافته های این مطالعه، فرایند آموزش به بیمار دارای اصولی است که پرستاران نسبت به مبانی آن واقف هستند. لیکن جهت تحقق پایدار این فرایند می بایست به مولفه های موثر بر آن توجه نمود