ملخص الجهاز:
از کتابهایی که به تازگی در این باره و با این نگاه نوشته شده، میزانسن و سبک فیلم: از هالیوود کلاسیک تا مدیاآرت نو (۲۰۱۴) است به قلم ادرین مارتین (Adrian Martin) استاد مطالعات فیلم در دانشگاه مونش (Monash University) استرالیا.
مارتین بر این باور است که مفهوم میزانسن اگرچه مفهومی کلاسیک در سینما است، همچنان میتواند در مطالعات نو فیلم و سینما و شرح سبک یا فرم زیباییشناختی در سینما کارایی داشته باشد.
مارتین برای این کار میکوشد از نوشتهها و متنهای تاریخی در مطالعات فیلم دربارۀ میزانسن گزارشی کامل به دست دهد.
از این رو، میتوان گفت مارتین با تکیه بر تفاوت مفهوم میزانسن در میان منتقدان و فیلمسازان و جریانهای سینمایی کشورهای گوناگون این واژه را مجموعهای از تاریخ و سبک سینمایی میبیند و کتاب او در واقع کوششی است در بازخوانی تاریخ زیباییشناختی و سبکی سینما بر پایۀ میزانسن.
(آستروک، ۱۹۵۹ در هیلیر، ۱۳۹۱: ۳۲۶) به کوته سخن، میزانسن از آغاز برای شرح ویژگی غیرادبی سینما به کار گرفته شد تا بر «سینماییبودن و طبیعیبودن و نمایش طبیعی احساسها و عاطفهها به میانجی دکور و اجرا و حرکت و صحنهپردازی و دوربین و نور» تاکید داشته باشد نه بر دیالوگها و متن فیلم (Martin, 2014: 5).
بدین گونه مارتین نظر خود را پیش مینهد و در سراسر کتاب این ایده را گسترش میدهد که مفهوم میزانسن آرام آرام به معنای سبک فیلم در میان ادبیات سینمایی و مطالعات فیلم شده است و این درهمآمیختگی معنایی، به باور مارتین، هم خوب بوده است هم بد.