خلاصة:
هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر قصه درمانی بر کاهش اضطراب ، افسردگی و پرخاشگری کودکان سرطانی بود. روش تحقیق به کار گرفته شده ، آزمایشی از نوع تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ١٠-٧ ساله مبتلا به سرطان بستری شده در بیمارستان کودکان شهرستان بندرعباس بود که ٥٣ کودک از طریق نمونه گیری تصادفی به روش بلوک بندی به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفتند که ٢٤ نفر از آن ها دختر و ٢٩ نفر پسر بودند. ابزار: ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سنجش اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند، پرسشنامه ١٣ ماده ای افسردگی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بوده است . داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد، قصه درمانی بر کاهش اضطراب ، افسردگی و پرخاشگری کودکان سرطانی موثر بوده است . این امر نشان می دهد که می توان از قصه درمانی برای کاهش مشکلات رفتاری و کمک به تسریع فرایند درمان کودکان سرطانی استفاده نمود.
ملخص الجهاز:
"این پژوهش سعی دارد اثر بخشی قصه درمانی بر کاهش اضطراب و پرخاشگری و افسردگی کودکان سرطانی را مورد بررسی قرار بدهددر قصه درمانی به عنوان یکی از روش های درمان غیر دارویی فرض بر این است که تغییر در زبان و ادبیات قصه های زندگی خود به تغییر در معانی زندگی فرد منجر میشود و تغییر در قصه زندگی فرصت های جدیدی برای رفتار و روابط با دیگران ایجاد میکند(دساشیو، ٢٠٠٥).
جامعه آماری، نمونه و روش نمونه گیری جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ١٠-٧ ساله بستری در بیمارستان کودکان شهرستان بندرعباس می باشد که ٥٣ کودک از طریق نمونه گیری تصادفی به روش بلوک بندی به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفتند ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه سنجش اضطراب آشکار کودکان ، پرسش نامه ی افسردگی بک ، پرسش نامه ی پرخاشگری اهواز و بسته آموزشی قصه درمانی.
سوال اول : آیا قصه درمانی در کاهش اضطراب کودکان سرطانی تاثیر دارد؟ جهت بررسی این فرضیه از آزمون های مقایسه ای استفاده میشود، با توجه به جدول فوق که توزیع داده های این متغیر غیر نرمال بود، از آزمون ناپارامتریک علامت ١ زوج نمونه ای استفاده میشود.
بحث و نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر حاکی از اثر بخشی قصه گویی در کاهش اضطراب کودکان مبتلا به سرطان است و این یافته ها با پژوهش هنی و کوزلوفسکا (٢٠٠٢)، محمدعلیلو، هاشمی نصرت آباد و فرشباف مانی صفت (١٣٩٤)، صفدری (١٣٩٢)، رجب پور و جهانشاهی (١٣٩٠)، شیبانی ، یوسفی لویه و دلاور (٢٠٠٦) همسو و با پژوهش مورفی جونز١ (٢٠٠٠) ناهمسو می باشد.
Investigating The Effect of Narrative Therapy on Reducing Depressive Symptoms of Children with Cancer."