خلاصة:
زمینه : ماهیت ، تعاریف و نظریه های بازی در علوم انسانی با خاستگاه روان شناسی شناخته شده است . در بین علوم پزشکی و توان بخشی که به درمان بیماران می پردازند، کاردرمانی تنها حرفه ای است که در درمان کودکان با ناتوانی ، نگاهی ویژه به بازی دارد. نتیجه گیری : در این نوشتار، به شرح جایگاه و کاربرد بازی در کاردرمانی کودکان پرداخته می شود. الگویی که در این زمینه وجود دارد، توضیح داده شده است . دیدگاه کلی این الگو هم راستا با تعاریف بازی در روان شناسی بوده و معتقد است برای نهادن نام بازی بر یک فعالیت ، ملاک های خاصی لازم است ، به طوری که نمی توان نام هر نوع تمرین آموزشی را که دارای ساختار باشد، بازی گذاشت .
ملخص الجهاز:
"سلامت روان ، بازی را ابزاری قوی برای ارزیابی و درمان هدف نهایی کاردرمانی ، به عنوان حرفه ای کلیدی در می دانند، بلکه آن را به عنوان یک حیطه اکوپیشنال توان بخشی ، ایجاد بیشترین استقلال در انجام کارهای مهم در کنار نقش های اجتماعی و فعالیت های روزمره نام برده شده است .
این اجتماعی استفاده می شود، چراکه زبان کودک برای بعد از بازی را می توان از مهم ترین ویژگی های آن ارتباط با محیط و افراد بازی است و وقتی فعالیت درمانی برشمرد، چراکه ارتباط بالایی با میزان انطباق پذیری به شکل بازی باشد، کودک نهایت تلاش خود را به کار و سازگاری دارد(١٠)؛ به سخن دیگر، هرچه فرد خواهد گرفت و در این حالت حداکثر یادگیری اتفاق توانایی بروز رفتارهای بازیگونه مانند شوخ طبعی و خواهد افتاد.
کودک محور٤، بازی درمانی رفتاری-شناختی ٥ و فیلیال بازیگونگی ویژگی هایی دارد که در رفتار فرد قابل تراپی ٦) و «رویکردهای مبتنی بر بازی »٧ (مانند فلورتایم ٨، مشاهده است و با ٣عنصر مشخص می شود که عبارتند سان رایز٩ و پی آرتی ١٠)، درواقع فنون درمانی هستند که از وجود «انگیزش درونی »١٤، «کنترل درونی »١٥ و کاردرمانگر، روان شناس ، گفتاردرمانگر یا هر یک از «آزادی در تعلیق واقعیت »١٦ در حین انجام یک فعالیت .
Pivotal response treatment )PRT( مطرح شده تا حد ممکن بیشتر در درمان به کار گرفته درمانگر گفت وگو کند، اجازه انتخاب وسایل ، مکان شوند، فعالیت درمانی بازیگونه تر است و کودک بیشتر و نحوه اجرای بازی به او واگذار شود، احساس ایمنی احساس می کند که در حال انجام بازی است و تحت روانی و فیزیکی داشته باشد و وسایل را به طورمستقیم آموزش قرار ندارد(٨ و ١٢)."