خلاصة:
وفاداری به باورهای دینی یکی از شاخص های رفتار انسانی در طول تاریخ به شمار رفته است. مقتضیات زمان بر مناسبات دین و آموزه های دینی تاثیر گذاشته و پیدایش فناوریهای نوین اطلاعاتی (IT) و حاکمیت رویکرد جهانی شدن دنیایی جدید را فراروی انسان های دیندار گذاشته است، طبیعی است که در فرایند تربیت دینی نیز تحول ایجاد گردد، لذا بازنگری در روش های تربیت دینی برای بازآفرینی ارزش ها ضروری می نماید.
نگارنده در این مقاله با پرداختن به اهمیت موضوع در جامعه کنونی، تعاریف متعددی از تربیت دینی ارائه نموده سپس با تبیین این موضوع که جایگاه ایمان قلب آدمی است، و قلب نیز اجبار بردار نیست، مدارا ورزیدن در تربیت دینی را برای تثبیت و تقویت آزادانه و آگاهانه باورهای دینی بهترین روش تربیت دینی به شمار آورده است، سپس عرصه های مدارا در حوزه های عقیدتی ایمانی، اخلاقی رفتاری و فرهنگی اجتماعی در آیات قرآن و سنت معصومین (ع) را بیان نموده و در پایان با تبیین تربیت دینی از منظر فلاسفه تربیتی-ابعاد و انواع دینداری و رابطه ی آنها با مدارا را روشن نموده و در نتیجه شاخص ها و اصول لازم الرعایه را در بکارگیری اصل مدارا در فرایند تربیت دینی به تصویر کشیده است.