خلاصة:
یکی از چالش های پیش روی هوانوردی، مساله هواپیماربایی و نحوه مقابله با آن است. در یک چارچوب گسترده، یک اقدام متمرکز برای مقابله با هواپیما ربایی در پایان دهه 60 آغاز شد. این موضوع به طور جزیی در کنوانسیون 1969 توکیو درج شد لیکن به دلیل اهمیت آن به طور جداگانه در یک سند معاهداتی مستقل با عنوان کنوانسیون مقابله با تصرف غیر قانونی هواپیما موسوم به کنوانسیون لاهه 1970 مطرح شد. این سند معاهداتی، بر یک جرم مشخص، یعنی تصرف غیر قانونی هواپیما در هوانوردی کشوری بین المللی متمرکز است. به باور نگارنده کنوانسیون لاهه، به هدف اولیه خود دست یافت و بلافاصله یه یکی از مقبول ترین اسناد بین المللی مقابله با تروریسم در هوانوردی تبدیل شد. با وجود این، تحولات پس از یازده سپتامبر و بروز چالش های حقوقی جدید، سبب شد تا در 2010 در کنفرانسی که در پکن تشکیل شد، دو سند بین المللی جدید معرفی و به تصویب برسد. یکی از این اسناد پروتکل 2010 پکن بود که کنوانسیون لاهه 1970 را تکمیل نمود و به شیوه های مختلف این کنوانسیون را تقویت نموده است. نوشتار کنونی به مهمترین جنبه های به روز شده مقررات بین المللی حاکم بر مقابله با پدیده هواپیماربایی در پرتو این اسناد می پردازد.
One of the challenges facing the aviation is the problem of unlawful seizure of aircraft or what the most people say “hijacking” and how to deal with it. In a broader framework, a focused action to deal with the hijacking began at the end of the 60s. It was partly considered in the first aviation security treaty known as Tokyo Convention of 1963. However, due to the importance of suppression of hijacking, it was separately focused in an independent document called Convention for the Suppression of Unlawful Seizure of Aircraft known as the Hague Convention 1970. This convention has concentrated on the hijacking in international civil aviation. The author believes that the Hague Convention has achieved its primary goal and somehow as one of the most widely accepted treaties for the suppression of terrorism was successful. However, developments after September eleven which posed new challenges inter alia for aviation, led to a conference in Beijing in 2010 and two new international documents were adopted. One of these documents is the Beijing protocol 2010 which supplements the Hague Convention 1970 and in many ways has strengthened the Convention. Current research is focused on the most important aspects of the updated international rules governing the phenomenon of hijackings in the light of the documents concerned.
ملخص الجهاز:
"پـیش از ایـن در اولین کنوانسیون مربوط به امنیت هوانوردی یعنـی کنوانسـیون توکیـو موضـوع تصـرف غیرقـانونی هواپیما مورد اشاره قرار گرفته بود، اما به دلیل سستی در بیان و محتوای مقررة مربوط در آن سند و افزایش جرایم هواپیماربایی ایکائو مصمم شد تا این موضوع را به طور مشخص و جزیی بررسی کنـد.
pdf] - Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation Montreal, February 24, 1988 at: https://www.
Aircraft in flight همچنین مادة ١ پروتکل عنصر اکراه و سایر ابزارهای فناورانه را اضافه کرده است ، درحالیکه در مادة ١ کنوانسیون لاهه مقرر شده بود که هر شخصی به طور غیرقانونی با زور یا تهدید یا هـر گونـه ارعاب ، یک هواپیما را تصرف یا آن را کنترل کند، این ماده مـوارد دیگـری را نیـز افـزوده اسـت ؛ از جمله سازمان دهی یا هدایت سایر به ارتکاب یک جرم کمک و مساعدت غیرقانونی و عامدانه به یـک شخص به منظور طفره رفتن از تحقیق تعقیب یا مجازات با علم به اینکه آن شخص مرتکـب اقـدامی شده که مطابق با کنوانسیون جرم محسوب میشود یـا اینکـه آن شـخص توسـط مقامـات اجرایـی حقوق برای چنین جرم تحت تعقیب است یا برای آن جرم محکوم شده است .
pdf] - Convention for the Suppression of Unlawful Acts Against Safety of Civil Aviation Montreal, September 23, 1971 at: https://www.
pdf] - Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation Montreal, February 24, 1988 available at: https://www."