معنا شناسی لغوی و قرآنی واژه قیامت مقالة

واژه «قیامت» از ریشه «قوم» به معنای ایستادن و به پا خاستن است. بر خلاف نظر برخی مستشرقین واژهای اصیل است. واژه مذکور هفتاد بار در قرآن کریم استعمال شده است و با برخی از اسامی دیگر رستاخیر مانند «بعث»، «حشر»، «نشور» و.- هم معنا و با واژه «قعود» و «جلوس» متضاد است. در معنا شناسی قرآنی، لازم است این واژه در کنار عبارات «یوم یقوم الحساب»، «یوم یقوم الاشهاد»، «یوم یقوم الروح و الملائکا صفا»، «یوم یقوم الناس لرب العالمین» و «یوم تقوم الساعه» تفسیر شود تا معنای کامل آن که جامعی از موارد بالاست به دست بیاید.

"در پاسخ باید گفت : به کدامین دلیل از قرآن کریم مشخص میشود که جبرئیل دارای چنین / جایگاهی در بین فرشتگان است و موجودی برتر از او وجود ندارد؟ همچنین ممکن است کسی با استفاده از سیاق - گرچه استفاده از سیاق در جای خود صحیح است - بگوید سیاق آیات مورد نظر و آیاتی که از جبرئیل سخن گفته اند مشابه است ، بنابراین روح ، همان جبرئیل است ، مثلا سیاق آیه :نزل به الروح الأمین علی قلبک لتکون من المنذرین  با این آیه مشابه است :ینزل الملائکۀ بالروح من أمره علیمن یشاء من عباده أن أنذروا أنه لا إله إلا أنا فاتقون  پس از ذکر «روح » و «روح الامین » در هر دوآیه صحبت از انذار شده است ، پس روح و روح الامین یکی هستند؛ / اما پاسخ اینکه اولا، به صرف دیدن مشابهت در دو یا چند آیه نمیتوان حکم به یکی بودن دو چیز داد."