خلاصة:
حاکمان عصرِ پیشامدرن ژاپن با هدف رویارویی تاکتیکی و راهبردی با بحرانهای پیشرو و پیشگیری از فروپاشی نظام حاکم، دست به انجام یک رشته اصلاحات زدند. مُجاز شمردن فرودستان به طرح مستقیم عرایض (شکایت، انتقاد و پیشنهاد) به فرادستان از طریق نصب صندوق عرایض با هدف ریشه کن ساختن فساد مقامات و آگاهی از درون جامعه از جمله این اقدامات اصلاحی بود. رخوت و رکود حاکم بر عرصه مهم سیاستگذاری و حوزه دیوانی که به طور موروثی در انحصار طبقه سامورایی بود، چاره کار را در فراهم ساختن زمینه مشارکت مردمی و بهرهگیری از خرد جمعی با دریافت انتقادها و پیشنهادهای مناسب از راه صندوق دانست. نرخ بالای باسوادی و آگاهی عمومی، طرح ایدههای ناب و ارتقاء افراد مستعد در نظام اداری و اتخاذ تدابیر مناسبتر در عرصه سیاستگذاری را در پی داشت. همچنین، پیوستگی تاریخی زمینهساز انتقال روح و جوهره ایده صندوق عرایض در مرحله گذار به عصر جدید و تسهیل زمینه برای اقتباس نهادهای مدرنِ همسو و سازگاری با آنها شد.
Faced with the crises Tokugawa rulers in Japan instituted a chain of reforms tactically and strategically to prevent the collapse of shogunate system. Guaranteeing the direct appeals (complaint، criticism and suggestion) by the inferiors to the superiors via the “petition box” in order to eradicate the official’s corruption and garnering information from society were amongst these reforms. The prevailing inertia of the government policy and bureaucracy which was a monopoly of samurai class made the rulers resort for public participation and the wisdom of the crowd by receiving useful criticisms and suggestions via the box. High rate of literacy and public awareness resulted in offering fine ideas and promotion of brilliant talents in bureaucratic system and adoption of proper policies. The spirit and essence of the box was also transferred in transition of Japanese society to modern era due to historical continuation and paved the way for the adoption of modern institutions such as parliament.
ملخص الجهاز:
صندوق عرايض با اهداف ، کارکردها و نتايج جالب توجه از جمله اين نهادهاي سنتي است که در عصر خود راه گشاي بسياري از بن بست ها در عرصه سياستگذاري بود و با فراهم ساختن زمينه طرح انتقادات و نظرات مناسب به رفع انسداد در حکمراني اين دوره کمک شاياني کرد.
(سال ششم از دوره کيوهو) فرمان داد تا صندوق پيشنهادها و شکايات (توءشوباکو١٢) که با نام هاي صندوق مقابل ديوان عالي دادگستري (هيوءجوءباکو١٣)، صندوق 1- shogun 2- Tokugawa 3- Kinsei 4- Early Modern Age 5- San dai kaikaku 6- KyФhФ 7- Kansei 8- TenpФ 9- Tokugawa Yoshimune (سپه سالار، حاکم نظامي از طبقه سامورايي) Shogun -١٠ 11- Edo (شهرِ ادو، توکيوي کنوني، مرکز سياسي خاندان توکوگاوا که عصر حاکميت اين خاندان با عنوان اين دوره نيز شناخته ميشود) 12- tФshobako 13- hyФjФshobako شکايات (سوجوء باکو١) و صندوق رسيدگي مستقيم (جيکي سوءباکو٢) نيز شناخته ميشد، مقابل ديوان عالي دادگستري واقع در محلِ ورودي قلعه ادو نصب گردد.
ارائه پيشنهاد به فرادستان ، شکايت از فساد صاحب منصبان يا فرجام خواهي از احکام ناعادلانه صادره در اين نظامِ دادخواهي عمومي تضمين نشده بود از اين رو نهاد صندوق عرايض به عنوان ابزاري براي طرح مستقيم عرايض به کار گرفته شد (٨-٢٠٧ :٢٠٠٣ Уhira) و شماري از پژوهشگران از آن به عنوان يک نقطه عطف در تاريخ ژاپن ياد کرده اند ( :١٩٩٢ Harafuji ;٢٧٩ & ٣١٤ :١٩٩٦ Hirakawa ;١٣٢ :١٩٩٨ Roberts ٧٧٦).
در واقع ، ارائه دادخواست مستقيم از طريق مياسوباکو به مثابه راهي ميانبر اما منظم به نظام دادخواهي عموميِ وقت ژاپن بود و يوشيمونه آن را براي نهادينه ساختن نظرات مردم نسبت به مقام هاي حکومتي و تقويت روحيه همدلي و همکاري ميان آن ها ابزار مفيدي ارزيابي مي کرد (٣٥ :١٩٩٦ ,Уishi).