خلاصة:
جامعه بین المللی به این نتیجه رسیده که پدیده ها، افرینشها و تراوشهای فکری بشر به نوعی با حقوق بشر ارتباط دارد وباید از آن حمایت شود. وقتی ما از بشر صحبت میکنیم هویت و ماهیتی در نظر داریم که با
تمام استقلال و در طول زندگی خودش همانطور که میتواند منشاء بروز جنگ باشد میتواند خلاق و اثر
گذار در جهت صلح هم باشد. مالکیت فکری نیز جلوهایی از آفرینشهای هنری و فکری بشر است به
همین دلیل به نظرشان رسید برای حفظ این حقوق باید چاره اندیشی بشود و مکانیسمها و ساختارهایی را
تعبیه کنند که این نوع حقوق را تحت پوشش قرار بدهد. در این مقاله به بررسی اهمیت تصویب قانونی
جامع وکامل برای حمایت از حقوق مالکیت فکری ابداعات صنعتی در حقوق بین الملل، مفهوم حقوق
مالکیت فکری و شاخههای آن وهمچنین حقوق مالکیت صنعتی و انواع آن از جمله حق اختراع، طرح های
صنعتی، علائم تجاری و خدماتی، نشانه های جغرافیایی، ارقام گیاهی ورقابت غیر منصفانه یا مکارانه مورد
بررسی قرار گرفته است و در ادامه به بررسی کنوانسیونهای بین المللی مرتبط با حقوق مالکیت صنعتی
پرداخته شده است.
ملخص الجهاز:
در همين راستا به بررسي اسناد و کنوانسيون هاي بين المللي از جمله کنوانسيون پاريس ، موافقتنامه استراسبورگ ، معاهده قانون علامت تجاري، موافقتنامه وين ، موافقتنامه مادريد، موافقتنامه لوکارنو، معاهده همکاري ثبت اختراع ، موافقتنامه تريپس و ساير اسناد و معاهدات مرتبط پرداخته شده است و از آنجا، که ايران نيز به برخي از اين کنوانسيون ها ملحق شده و در آينده لزوما به برخي ديگر بايد الحاق گردد و از طرف ديگر بحث حمايت از ابداعات و اختراعات صنعتي در کشور مطرح و مهم قلمداد ميشود بنابراين بررسي مقررات بين المللي در زمينه حمايت از ابداعات صنعتي مي تواند بسيار مفيد و مؤثر واقع شود.
«مالکيت صنعتي» مجموعه حقوقي را مشخص ميکند که هدف از آنها اين است که شخص يا گروه اعم از حقيقي يا حقوقي بتواند با اطمينان خاطر از جلوگيري از تعرض ديگران به امر تجارت يا صنعت اشتغال داشته و از هر گونه تجاوزي از ناحيه اشخاص ثالث مصون و محفوظ باشد و نيز در جهت حمايت از فکر و ابتکار شخص در برابر اشخاص ثالث و دادن انحصار بهره برداري از نتيجه فکر و ابتکار به صاحب و مالک آن براي مدت معين مطرح شده است ، در قوانين کشورهاي مختلف جهان هر کدام به نحوي مورد شناخت و حمايت قرار گرفته است مهمترين معاهداتي که در جهت حمايت از مالکيت صنعتي به وجود آمده اند: ١-کنوانسيون پاريس اين کنوانسيون در سال ١٨٨٣ منعقد شد و طي تجديد نظرها و اصلاحاتي در مادريد (١٨٩١)، بروکسل (١٩٠٠)، واشنگتن (١٩١١)، لاهه (١٩٢٥)، لندن (١٩٣٤)، ليسبن (١٩٥٨)، استکهلم (١٩٦٧) و (١٩٧٩) تکميل گرديد.