ملخص الجهاز:
"اگر قبل از سال 1342 یعنی قبل از آغاز فعالیت سندیکای بیمهگران ایران اقدام به تأسیس بیمه مرکزی ایران میشد یقینا این کار با استقبال صنعت بیمه روبرو میشد، چون وجود سازمانی که بتواند امور صنعت بیمه را تنظیم و روابط بین مؤسسات بیمه کشور را روی مبانی درست قرار دهد کاملا محسوس بود و به همین دلیل علیرغم مخالفتهای بعضی از محافل متنفذ در صنعت بالاخره پس از گذشت 26 سال از تصویبنامه اعلام موجودیت سندیکای بیمهگران ایران در سال 1342 این سندیکا(که در واقع همان وظیفه بیمه مرکزی ایران را دارا بود)رسما تأسیس و شروع به کار کرد و انصافا گامهای مثبتی نیز در این راه برداشت ولی دیگر در سال 1350 آن موجباتی که انگیزه تشکیل سندیکای بیمهگران شد وجود نداشت و سندیکا وظایف خود را به خوبی انجام میداد بنابراین تأسیس بیمه مرکزی ایران در این سال کاملا غیرمترقبه بود و به همین جهت با استقبال بسیار سرد صنعت مواجه گردید خاصه اینکه این تازه وارد چیزی جز آنچه از صنعت بیمه (سندیکای بیمهگران-شرکت سهامی بیمه ایران)عاریه گرفته بود به همراه نداشت:با یک نگاه کنجکاوانه به موادی از قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران مخصوصا مواد 1 و 5 که در تشکیل و موضوع و همچنین در شرح وظایف آن است؛ میبینیم که آنچه در موضوع و تشکیل بیمه مرکزی ایران عنوان شده است و همچنین بندهای 1 و 2 و 7 از ماده 5 قانون که در شرح وظایف و اختیارات آن میباشد همگی از جمله وظایفی میباشند که در نظامنامه اساسی سندیکای بیمهگران ایران آمده است و به ضمیمه بندهای (3-4-5)در رابطه با امور اجرائی بیمههای اتکائی است که در قلمرو فعالیت شرکت سهامی بیمه ایران و سایر مؤسسات بیمه بوده است؛پس از لحاظ صنعت بیمه، این مؤسسه جائی در صنعت نداشت و قهرا میبایستی در جای دیگران قرار گیرد که همین امر خود منشأ بروز اختلافاتی شد که صنعت بیمه از آن رنج فراوان دید همچنان که سد راه رشد و توسعه بیمه هم با ایجاد شکاف در همکاری مؤسسات بیمه کشور گردید."