خلاصة:
مقدمه: سرمایه اجتماعی حلقه اتصال دهنده افراد درقالب نهادها، شبکه ها و تشکل های داوطلب است. توجه
به نقش مهم سرمایه اجتماعی تاثیر مطلوب و کارسازی حتی بر رسمیترین روابط نهادی و ساختارهایی
مثل دولت، رژیم سیاسی، حاکمیت قانون، سیستم قضایی و آزادی شهروندی خواهد داشت امنیت ملی
یکی از مهمترین اصول حیات و اساسیترین شاخصه و شاکله هر حکومت و نظام سیاسی به شمار میرود و
در عین حال میتوان آن را از ابتداییترین خواسته های انسانی هر حکومتی دانست با توجه به اهمیت سرمایه
اجتماعی که ماهیتی پویا دارد و میتواند ایجاد اقتدار نماید بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر سرمایه
اجتماعی بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران میباشد.
روش بررسی: روش اجرای این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و به منظور گردآوری اطلاعات برای
دستیابی به نتایج تحقیق از تکنیک فراتحلیل از طریق مطالعه و فیش برداری از کتب، مقالات، پژوهشهای
نگارش یافته در موضوعات مرتبط، استفاده شده است.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاکی از آن است که هر چقدر سرمایه اجتماعی و مولفههای آن اعم از
مشارکت اعتماد و انسجام اجتماعی تقویت یابد باعث ارتقای امنیت در سطح کشور میشود بنابراین سرمایه
اجتماعی بر امنیت ملی تاثیر مستقیم می گذارد.
بحث و نتیجهگیری: سرمایه اجتماعی در جامعهای کارآمد، شهروندان برای خویشتن مسئولیتی اجتماعی
متصور شده و مطالبات خود را در راستای پیشرفت نظام و در چهره منتقد دلسوزارائه خواهند کرد. از این
رو، حصول به امنیت ملی، میطلبد که دولتها از امر اجتماعی غفلت نورزند و این توانمندی، متضمن
کاربست مقتضی و صحیح سرمایه اجتماعی است.
ملخص الجهاز:
توجه به نقش مهم سرمايه اجتماعي تأثير مطلوب و کارسازي حتي بر رسميترين روابط نهادي و ساختارهايي مثل دولت ، رژيم سياسي، حاکميت قانون ، سيستم قضايي و آزادي شهروندي خواهد داشت امنيت ملي يکي از مهمترين اصول حيات و اساسيترين شاخصه و شاکله هر حکومت و نظام سياسي به شمار ميرود و در عين حال ميتوان آن را از ابتداييترين خواسته هاي انساني هر حکومتي دانست با توجه به اهميت سرمايه اجتماعي که ماهيتي پويا دارد و ميتواند ايجاد اقتدار نمايد بنابراين هدف تحقيق حاضر بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران ميباشد.
واژه هاي کليدي: سرمايه اجتماعي، امنيت ملي، مشارکت ، انسجام اجتماعي، اعتماد مقدمه هر دولتي که بتواند جلوه هاي بيشتري از همکاري و همدلي توده هاي مردمي را در ابعاد سياسي، اجتماعي ، اقتصادي و بخصوص در دفاع از کشور و حکومت در مقابل تهديدات داخلي و خارجي، جلب نمايد، در جامعه بين المللي از اعتبار، شخصيت و موقعيت رفيع تري برخوردار ميگردد، در غير اينصورت با ايجاد گسست در مباني اجتماعي و سياسي و باورهاي عمومي که نتيجه ، بلامعارض عدم پيوند و تعامل بين مردم ودولت است ، امنيت ملي نيز در مقابل انواع آسيب ها شکننده بوده و در واقع حساسيت هايي که ميبايد به طور متعارف و طبيعي حل و فصل گردد به تهديداتي مبدل ميشوند که کل نظام را با مخاطره جدي روبه رو ميسازند (مرادي شهباز و همکاران ، ١٣٩٣: ١١٩-١١٨).