گل و عشق - مجلة یغما الأدب والفن

"خورشید او را دید و پسندید و گفت:«راستی‌ «عشق»چه دلخواه و دلارام است!چه گونه‌های شاداب و گیسوان لطیف و زیبا دارد!چه خوب بود اگر رنگ چشمانش را میدیدم!» خورشید خواست«عشق»را از خواب برانگیزد تا رنگ چشمانش را به ببیند،اگر گل سرخ‌ پیش دوید و او را از این کار بر حذر داشت و گفت:«خورشید بی‌آزارم،بجای خود برگرد و«عشق» واله و مدهوش را از خواب خوش بیدار مکن وگرنه سزایت را میدهم. » همهء پرندگان هم با گل هم‌آواز و همداستان شدند و گفتند:«ای خورشید جسور و بی‌پروا بجای خود برگرد و عشق واله و مدهوش را از خواب خوش بیدار مکن». «عشق»نیز وقتی‌ بپا ایستاد و او را دید زیر لب آهسته گفت:«راستی با یان لباس،جاذبهء گل سرخ بیشتر شده!چه‌ خوب شد!گل شایستهء این کمال و آراستگی است زیرا مرا از گزند خورشید در امان نگهداشته است»."