خلاصة:
در این مقاله به دو پرسش اساسی پاسخ داده میشود. اول اینکه چه سبک فراغتی در میان دانشجویان رواج
بیشتری دارد و دوم اینکه گسترش آین سبک در میان دانشجویان چه دلالتها و چه پیامدهایی دارد؟ در این
مقالة ۸ سبک فراغتی بررسی شده است . جامعة آماری کل دانشجویان ایران است که با روش نمونهگیری
تصادفی سیستماتیک از بین دانشگاههای ایران انتخاب شدهاند و نمونهها به شکل مطبّق برحسب گروههای
آموزشی, جنسیت و مقاطع تحصیلی با حجم نمونة۷۳۰۰ مورد، بررسی شدهاند. نتایج تحقیق نشان داد که در
میان اشکال گوناگون سبکهای فراغتی، سبک رسانهمحور در زندگی دانشجویی غلبه دارد که خود بیانگر
وجود نوعی فراغت انفعالی، بیبرنامگی، باری به هرجهت بودن و تنآسایی در میان جوانان دانشجوست.
بدیهی است که گسترش فراغت انفعالی میتواند زمینهساز آسیبهای فراغتی و فراغت خطرزا در میان
دانشجویان باشد.
ملخص الجهاز:
اشرف در تحقیق دیگری که با حمایت سازمان ملی جوانان به انجام رسید، چگونگی پرداختن به فعالیتهای مختلف فراغتی در سطح ملی را بررسی کرده است و نتایج حاصل از پژوهش در گروههای شهری حاکی از آن است که از بین فعالیتهای گوناگونی که در گذران اوقات فراغت نوجوانان در فصل تابستان نقش دارند، تماشای تلویزیون، دیدار خویشاوندان و دوستان، بازی و ورزش، مطالعه کتاب، رفتن به پارک و مجموعههای تفریحی، صحبت با افراد خانواده، استراحت و دراز کشیدن و پرداختن به کارهای هنری سهم بارزی دارند و در این میان، تماشای تلویزیون دارای موقعیت متمایزی نسبت به دیگر فعالیتهاست.
در مجموع و با مرور این تحقیقات میتوان ساختار اوقات فراغت در ایران را دارای ویژگیهایی به شرح ذیل دانست: - شکل گیری خرده فرهنگهای خاص در میان جوانان - تاثیر مجموعهای از عوامل فردی و اجتماعی بر میزان و نوع انتخاب فعالیتهای فراغتی - فردی شدن فراغت و غلبه گرایشهای فردگرایانه - تجاری شدن فراغت و گسترش سیطرهی بخش دولتی و خصوصی بر گذران اوقات فراغت - رواج فعالیتهای فراغتی منفعل - غلبه فراغتهای خانگی و محیطهای خصوصی بر فراغت فضاهای عمومی - رسانهمحور شدن فعالیتهای فراغتی - غلبه فراغت بر کار در جامعه ایرانی - غلبه کارکرد تفریحی و سرگرمکنندگی بر دیگر کارکردهای فراغتی سبک زندگی ، فراغت و رسانه: بحثی نظری سبک زندگی و فراغت با بروز تردید در کارآمدی متغیرهایی مانند سن، جنسیت و طبقة اجتماعی، این ایده خلق شد که مردم دارای الگوهای قابل مشاهدهای در زندگی روزمرة خود هستند که یکی از عرصههای آن رفتار فراغت است.