"بر اثر انتشار این مقالات و دیگر مقالات که در مجلات معتبر تهران چاپ شد مقادیر فضل و دانش ایشان شناخته شد.
استادان و دبیران و دانشجویان هر زمان از حل مباحث و مسائل ادبی و اجتماعی و تاریخی به زبان فارسی و عربی و فرانسه درمی‌ماندند به خانهء وی روی می‌نهادند استاد به مهربانی و فروتنی و خوشروئی همه را همه روزه می‌پزیرفت،صمیمانه از ایشان پذیرائی می‌کرد و مشکلاتشان را می‌گشود.
بهرام فره‌وشی و حسن یزد گردی و چند تن دیگر از ارادتمندان وی در آن زمان که دورهء دکترای ادبیات فارسی را تحصیل می‌کردند مدت دو سال بلکه افزون هفته‌ای سه روز در خانهء استاد جمع می‌شدند و کتاب مرزبان نامه می‌خواندند.
هیچ زمان از رنجهائی که در کار پیشرفت فرهنگ ایران کشیده بود و زیانهائی که برده‌بود زبان به شکایت نمی‌گشود و از اینکه با آن همه فضل و دانش حقوق پایهء نه اداری می‌گرفت غمین نبود."
(
, 
, 
)
