خلاصة:
با توجه به اهمیت روز افزون مسئله سالمندی در سال های اخیر، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و امید با رضایت از زندگی سالمندان انجام گرفت. مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سالمند بالای 65 سال شهر کرمانشاه در سال 1395 بود، که با روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 140 نفر (زن و مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه عمل به باورهای دینی(معبد2)، مقیاس امید و پرسشنامه رضایت از زندگی بود که پس از گردآوری، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS_21 تحلیل شدند. نتایج یافته ها حاکی از آن است که بین عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود دارد و همچنین بین امید و رضایت از زندگی سالمندان نیز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت که عمل به باورهای دینی و نیز وجود امیدواری در زندگی می تواند موجب رضایت از زندگی در فرد باشد.
Given the increasing importance of the issue of older in recent years, this was a study aimed to investigate the relationship between Practice religious beliefs and hope with elderly life satisfaction. This study was a descriptive correlation study; the statistical population included all individuals aged over 65 years, the city of Kermanshah in the 1395 year, with the simple random sampling of 140 respondents (male and female) were selected as examples. The instruments used for data collection of Practice religious beliefs (Temple 2), the scale of hope and life satisfaction questionnaire which was then collected, the data were analyzed using the software SPSS_21. The results indicate that there is a significant relationship between Practice religious beliefs and satisfaction with life and also between hope and life satisfaction there is a significant positive relationship. The findings of this study can be concluded that the variables of Practice religious beliefs and hope to have the ability to predict life satisfaction in older people
ملخص الجهاز:
183 رويش روان شناسي، سال ٨، شماره ١، شماره پياپي ٣٤، فروردين ماه ١٣٩٨ Rooyesh-e-Ravanshenasi, 8(1), 2019 رابطه عمل به باورهاي ديني و اميد با رضايت از زندگي سالمندان The relationship between Practice religious beliefs and hope With Elderly life satisfaction Dr Asieh Moradi دکتر آسيه مرادي Assictant Porfosor, Psychology Department, Razi استاديار، گروه روانشناسي، دانشگاه رازي کرمانشاه University, Kermanshah, Iran عبدالرضا حاتميان AbdolReza Hatamian MA Theology- jurisprudence and the basics of کارشناس ارشد الهيات -فقه و مباني حقوق اسلامي - و کارشناس ارشد Islamic law & MA, Shiite language کلام شيعه Peyman Hatamian * پيمان حاتميان نويسنده مسئول Phd student psychology, Tarbiat Modares uneversity, Tehran, Iran دانشجوي دکتري روانشناسي، دانشگاه تربيت مدرس Faramarz Morvvati فرامرز مروتي MA, consoling Department, Raze University, کارشناس ارشد مشاوره ، دانشگاه رازي Kermanshah, Iran چکيده Abstract با توجه به اهميت روز افزون مسئله سالمندي در سال هاي اخير، پژوهش Given the increasing importance of the issue of older in حاضر با هدف بررسي رابطه عمل به باورهاي ديني و اميد با رضايت از زندگي recent years, this was study aimed to investigate the سالمندان انجام گرفت .
روش پژوهش حاضر يک مطالعه توصيفي- همبستگي است که با هدف تعيين رابطه عمل به باورهاي ديني و اميد با رضايت از زندگي در بين سالمندان شهر کرمانشاه در سال ١٣٩٥ انجام گرفت .
Snyder 186 رابطه عمل به باورهاي ديني و اميد با رضايت از زندگي سالمندان The relationship between Practice religious beliefs and hope With Elderly life satisfaction دوري از محرمات ، عمل به مستحبات ، دوري از مکروهات ، انجام فعاليت هاي مذهبي و تصميم ها و انتخاب هاي رايج بين مسلمانان را مي سنجد.