تدوین الگوی توسعة بیمة تکمیلی درمان گروهی مقالة

هدف از پژوهش پیش¬رو، "بررسی عوامل اثرگذار بر توسعة بیمة تکمیلی درمان گروهی" است. این پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و بر حسب نحوة گردآوری داده¬ها، و از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعة پژوهش را کلیة کارشناسان و کارشناسان ارشد شاغل در شرکت¬های بیمة میهن، پارسیان، پاسارگاد و دانا در امر صدور بیمه‌نامه و پرداخت خسارت¬های بیمة تکمیلی درمان گروهی، تشکیل می¬دهند. در این پژوهش به دلیل محدود بودن جامعة آماری از روش سرشماری برای جمع¬آوری داده¬ها استفاده شده است و پرسشنامة 46 سئوالی توسط محقق طراحی شد که ضریب آلفای کرونباخ آن 9/82% شد. نتایج نشان می¬دهد که بین متغیر وابسته پژوهش (توسعة بیمة تکمیلی درمان گروهی) و متغیرهای مستقل (آمیختة بازاریابی شرکت¬های بیمه، عملکرد بیمة مرکزی و شورای عالی بیمه، عوامل اقتصادی، فرهنگی و بهداشتی، تخصص نیروهای شاغل در شرکت¬های بیمه و عملکرد سازمان تامین اجتماعی و سازمان خدمات درمانی)، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.

نتايج نشان ميدهد که بين متغير وابسته پژوهش (توسعۀ بيمۀ تکميلي درمان گروهي) و متغيرهاي مستقل (آميختۀ بازاريابي شرکت هاي بيمه ، عملکرد بيمۀ مرکزي و شوراي عالي بيمه ، عوامل اقتصادي، فرهنگي و بهداشتي، تخصص نيروهاي شاغل در شرکت هاي بيمه و عملکرد سازمان تأمين اجتماعي و سازمان خدمات درماني)، همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. حال باتوجه به آنچه گفته شد و اهميت موضوع بيمۀ تکميلي درمان گروهي در جامعه و همچنين به منظور بررسي وضعيت بيمه هاي مکمل ، در اين پژوهش سعي بر آن است عوامل مؤثر بر توسعۀ بيمۀ تکميلي درمان گروهي را در شرکت هاي بيمه ميهن ، پارسيان ، پاسارگاد و دانا بررسي کرده و سپس عوامل بررسي شده ، رتبه بندي و در پايان پيشنهاداتي براي توسعۀ بيمۀ تکميلي درمان گروهي ارائه دهيم . Augurzky ١٨٤ مطالعات مديريت راهبردي ـ شماره ١٩ ـ پاييز ١٣٩٣ تقاضا براي بيمۀ درمان مکمل يافت نميشود و همچنين مفهوم انتخاب آگاهانۀ مشتريان نميتواند پوشش بيمه هاي درماني آنها را پشتيباني و مورد حمايت قرار دهد [٢٥]. باتوجه به مطالب و اهداف بيان شده ، فرضيات پژوهش به شرح زير ميباشند: فرضيه ١: بين آميختۀ بازاريابي شرکت هاي بيمه و توسعۀ بيمۀ تکميلي درمان گروهي رابطۀ معنادار وجود دارد. تأسيس بيمارستان و مراکز درماني توسط شرکت هاي بيمه و استفاده از پزشکان در بخش بيمۀ تکميلي درمان ؛ ١٩٢ مطالعات مديريت راهبردي ـ شماره ١٩ ـ پاييز ١٣٩٣ ٨.