شخصیت پردازی واقعگرای «زن» در آثار اکبر رادی با رویکرد انگاره های اگزیستانسیالیسم فمینیست سیمون دوبوار با عنوان زن در «موقعیت»؛ مطالعه موردی نمایشنامه خانمچه و مهتابی مقالة

سیمون دوبوار نظریه پرداز فمینیست در کتاب جنس دوم می گوید؛ زن، زن زاده نمی شود بلکه تبدیل به زن می شود. با این رویکرد او زن شدن را وابسته به عنصر «موقعیت » می داند که تمدن و بستر تاریخی، فرهنگی و سیاسی جامعه است که پیش به سوی نظام مردسالار برده و بزرگ ترین عامل در فرودستی زنان است. در طول تاریخ تصویر حقیقی زن در جامعه به بهترین شکل در آثار نویسندگانی که رویکرد واقعگرایانه به جامعه داشته اند رقم خورده است. اکبر رادی یکی از این دست نویسندگان است. در میان آثار رادی خانمچه و مهتابی از حیث پرداختن به زن و آسیب هایی که حاصل «موقعیت » زن در جامعه هستند و نه موجودیت زن دارای اهمیت است. رادی آبشخور فرودستی زنان خانمچه و مهتابی را بستر تاریخی ای می داند که آن ها را به هم متصل می کند. انگاره های فمینیستی سیمون دوبوار مطابق معیار های جوامع مردسالار، تفویض و شیء شدن زن به عنوان جنس دوم است که آسیب هایی چون نارسیسیم، ذهنیت انفعالی و خرافه پرستی، واپس زدگی ناشی از ناباروری و مادری را پوشش می دهد. این ویژگی ها در چهار زن خانمچه و مهتابی مصداق دارد. این پژوهش بررسی می کند که انگاره های فمینیستی سیمون دوبوار درباره زن در «موقعیت» چگونه و تا چه اندازه قابل تعمیم به واقعیت موجود در جوامع مردسالار و از این رهگذر متون واقعگرایانه است و اکبر رادی به عنوان نویسنده ای واقعگرا با رویکرد انتقادی چگونه و تا چه اندازه در ترسیم زن در جامعه مرد محور از رهگذر شخصیت پردازی و در قالب نمایشنامه موفق عمل کرده است.