خلاصة:
کشور ایران دارای سابقه فرهنگی تاریخی غنی و برخوردار از مناظر و چشم اندازهای طبیعی دارای پتانسیل بالا برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است. بر این اساس ارزشها و استعدادهای گردشگری،
هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اهمیت و اولویت موانع گردشگری ورزشی کشور در راستای دستیابی
به برنامه ریزی و مدیریت هدفمند صنعت گردشگری می باشد. این پژوهش از لحاظ روش مطالعه توصیفی
تحلیلی می باشد. شیوه جمع آوری داده ها و اطلاعات، اسنادی و میدانی مبتنی بر استفاده از پرسشنامه
(نظرات ٢٨ نفر از کارشناسان ورزشی و گردشگری کشور) می باشد که موانع گردشگری ورزشی کشور را
در ٣ شاخص کلی مدیریتی، گردشگری و زیر ساختی و ٢٠ زیر شاخص فرعی با استفاده از مدل تاپسیس
فازی و مدل تحلیل تشخیص، مورد تجزیه وتحلیل قرار داده است. همچنین میزان پایایی پرسشنامه با با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87% محاسبه شده است. نتایج پژوهش نشان داد که در حال حاضر موانع
مدیریتی با وزن (549%) ، زیرساختی با وزن (519%) و اطلاعاتی و ارتباطی با وزن (496%) در رتبه بندی
قرارگرفته اند. به نظر می رسد وجود موانع ذکرشده می تواند از موانع اساسی در موفقیت صنعت گردشگری باشد که با اقدامات توسعه ای در جهت حل و فصل کردن موانع و مشکلات گردشگری کشور ایران موثر واقع شد.
ملخص الجهاز:
٣٠ / مطالعات روانشناسي و علوم تربيتي، سال سوم ، شماره چهلم ، بهار ١٣٩٨ * * * * * شجاعي و همکاران (١٣٩١) در تحقيقي با عنوان تحليل نقاط قدرت ضعف مشکلات گردشگري ورزشي استان که براساس نظرات ٨٩ نفر از مديران اجرايي ورزش استان انجام شده است مشکلات سرمايه گذاري خارجي و داخلي، ضعف در نظام حمل و نقل کشور، تغيير کاربري هتل ها و واحدهاي اقامتي ، کمبود تأسيسات اقامتي، فقدان مراکز تفريحي، خريد و سرگرمي، عدم عرضه خدمات مناسب در تأسيسات اقامتي، مشکلات آموزشي و تربيت نيروهاي انساني مناسب با مهارت زباني بالا در بخش گردشگري و مشکلات تبليغاتي، عدم فعاليت وبلاگ ها و سايت هاي گردشگري و عدم برگزاري سمينارها، همايش ها و نمايشگاه هاي ورزشي مهمترين موانع در توسعه صنعت گردشگري کشور برشمرده است .
٣٦ / مطالعات روانشناسي و علوم تربيتي، سال سوم ، شماره چهلم ، بهار ١٣٩٨ * * * * * موانع زيرساختي به ترتيب اهميت شامل : عدم وجود امکانات و تأسيسات تفريحي ورزشي استاندارد، کمبود تأسيسات اقامتي، عدم ارائه امکانات و خدمات رفاهي مناسب ، قوانين مختلف دست و پاگير، ضعف فناوري و دانش نظري و علمي در بخش گردشگري ورزشي، ضعف در سيستم حمل و نقل با وزن (٥١٩،٠) به عنوان دومين مانع گردشگري محسوب شده است که با يافته هاي کوزه چيان (٢٠١١) کيم و همکاران (٢٠٠٧) و ان جي ٣ و همکاران (٢٠٠٧) اصلاني و همکاران (٢٠١٢) سليمانزاده (٢٠١٠) ناصري (١٣٧٥) بيات و همکاران (١٣٩٢) کيم ٤ و همکاران (٢٠٠٧) (مدرسه ورزش ٢٠٠٦) همخواني دارد.