نقد کتاب - بچه های اعماق مقدمة ومراجعة

"» با ترسیم صریح و صادقانه این‌گونه صحنه‌ها است، که نویسنده واقعیت خشن را چنان در برابرت می‌گذارد که حس می‌کنی حوادث داستان، جز در عالم واقع نمی‌تواند اتفاق افتاده باشد، تا آن‌که ممکن است به اشتباه بیفتی و از خود بپرسی پس سهم تخیل در آفرینش این اثر چیست؟درحالی‌که می‌دانی، هیچ واقعیت بیرونی، بی‌آن‌که از صافی ضمیر و ذهن نویسنده گذشته و با تخیل او آمیخته باشه، نمی‌تواند باز آفریده شود. عینی بودن صحنه‌های گوناگون داستان، و وفادار ماندن نویسنده به واقعیت‌های جهان بیرونی، موجب شده که گاه(بسیار به‌ندرت)، پیوندهای میان بخش‌ها و تداعی صحنه‌های مختلف داستان، آن‌طور که باید و شاید درست صورت نگرفته باشد، همچنان‌که در صحنه‌هایی از رمان نیز، گاه به گاه، به آدم‌هایی بر می‌خوری که در کل جریان داستان نقش اساسی ندارند و بود و نبودشان در حوادث داستان بی‌تأثیر است، به طوری که اغلب نویسنده، آن‌ها را در نیمه راه رها کرده است."