خلاصة:
در سالهای میانی دهة ۱۳۶۰ء برخی هستههای مبارزاتی کوچک شکل گرفتند که اعضای
آن قبل از هر اقدامی به دست ساواک دستگیر و زندانی شدند. از جمله این هستهها میتوان به
گروه تربت حیدریه اشاره کرد. آنها به پیروی از روش مبارزاتی مائو در چین» مبارزه دهقانی
را الگوی برنامههای خود قرار دادند. اما مدت کوتاهی پس از آغاز فعالیت توسط ساواک
شناسایی و اعضای آن در آبان ۱۳۶۷ دستگیر شدند. اعضای گروه همگی ابراز ندامت کردند
و چون اقدام خاصی هم نکرده بعد از مدتی از زندان آزاد شدند. مقاله حاضر با بررسی
اسناد برجامانده از این گروه به بررسی نحوه تشکیل و فعالیت این گروه پرداخته است. این
گروه البته اهمیت و تاثیری در تاریخ ایران نداشته استء امّا تحقیق درباره آن میتواند گوشهای
از فضای فکری» سیاسی و ظرفیت و امکانات و نیز شرایط جامعة ایران و محافل مبارزاتی و
روشنفکری آن دوران را ترسیم سازد.
ملخص الجهاز:
بهروز شهدوست راد نيز در دانشکده علوم و در جريان فعاليت هاي صنفي دانشکده با هوشنگ دامغاني و گروه پروسه آشنا شده و در سال ١٣٤٠ با پيوستن به آن ها در جلسات کتابخواني گروه شرکت مي کند.
اين کار با مخالفت گروه جريان مواجه شد و بهروز راد را متهم به تکروي کردند (سند ٣، مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي : .
)s 2472 پس از تعطيلي جلسات ، هوشنگ دامغاني ازدواج کرد و اعضاي گروه جريان با اين استدل ل که نبايد زندگي خصوصي را بر زندگي سياسي ترجيح داد، او را از گروه طرد کردند )سند ٤، مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي : ٢٤٧٢ s).
او و دامغاني هر دو عقيده داشتند که گروه جريان ، گروهي انقلابي نيست و بايد از آن کناره گرفت (سند ٧، مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي : ٢٤٧٢ s).
گروه ، متشکل از اعضاي زير بود: هوشنگ دامغاني ، بهروز شهدوست راد، حسين مصور رحماني ، عبدالحسين کرامتي ، بهرام زمرديان ، هادي سودبخش ، مهين تعليمي ، ابراهيم عل يي تبريزيان (مهندس معمار)، بهزاد شهدوست راد (دانشجوي دانشکده علوم )، مهدي دامغاني (برادر هوشنگ دامغاني )، توران شهسواري (با نام مستعار زهرا که در کل ته دستگير شد) و نزهت السادات روحي آهنگران .
هدف دانشکده علوم از توليد علم تنها به تربيت معلم تقليل يافته بود و اين مسأله بايد مورد اعتراض قرار مي گرفت نه مسائل صنفي و يا استاد شدن يک فرد (سند ١٥، مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي : ٢٤٧٢ s).