خلاصة:
هدف اصلی این تحقیق بررسی اثرات عملکرد شرکت بر نظام راهبری شرکت در ۸۴ شرکت تولیدی پذیرفتهشده در بورس
اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۳۸۷-۱۳۹۲ بود. نمونهگیری به روش حذفی سیستماتیک انجام شد و برای انجام آزمون
فرضیههای تحقیق از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون از طریق روش پانل دیتا استفادهشده است. برای
آزمون معنیدار بودن مدلها از آمارههای F و آزمون خودهمبستگی استفادهشده است. نتایج نشان داد که عملکرد شرکت و
تغییرات عملکرد شرکت بر تعداد هیئتمدیره و نفوذ هیئتمدیره اثر دارد. عملکرد شرکت بر تعداد مدیران غیرموظف اثرگذار
است ولی تغییرات عملکرد شرکت بر تعداد مدیران غیرموظف اثرگذار نیست. قدرت مدیرعامل و مدیران اجرایی اآرشد در نقش
میانجی بر رابطه بین تغییرات عملکرد شرکت و تعداد هیئتمدیره و همچنین در نقش میانجی بر رابطه بین تغییرات عملکرد
شرکت و تعداد مدیران غیرموظف اثرگذار است. قدرت مدیرعامل در نقش میانجی بر رابطه بین تغییرات عملکرد شرکت و نفوذ
هیئتمدیره اثرگذار نیست.
ملخص الجهاز:
با توجه به نتايج آزمون مدل احتمال مربوط به متغيرها، متغيرهاي لگاريتم فروش (LSale) و نسبت P/E داراي احتمال کمتر از ٠,٠١ است بنابراين اين متغيرها در سطح اطمينان ٩٩ درصد در مدل معني دار است همچنين متغيرهاي مالکيت نهادي (INSOW) و بازده داراييها (ROA) نيز داراي احتمال کمتر از ٠,٠٥ است بنابراين اين متغيرها در سطح اطمينان ٩٥ درصد در مدل معني دار است اما متغير بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) داراي احتمال بيشتر از ٠,٠٥ است بنابراين اين متغير در سطح اطمينان ٩٥ درصد در مدل معني دار نيست لذا با توجه به معناداري، بازده داراييها (ROA) که متغير اصلي مدل است ميتوان ادعا نمود بين بازده داراييها (ROA) به عنوان يکي از معيارهاي عملکرد مالي با تعداد هيئت مديره رابطه معناداري وجود دارد؛ بنابراين با توجه به نتايج مدل ، فرضيه اول اين پژوهش تأييد ميگردد.
در اينجا ميزان تأثير قدرت مديران اجرايي در نقش ميانجي بر رابطه بين تغييرات عملکرد شرکت و تعداد هيئت مديره بررسي شده است .
در اينجا ميزان تأثير قدرت مديران اجرايي در نقش ميانجي بر رابطه بين تغييرات عملکرد شرکت و تعداد هيئت مديره غيرموظف بررسي شده است .
فرضيه اصلي ٩) قدرت مديرعامل به عنوان نقش ميانجي بر رابطه بين تغييرات عملکرد شرکت و تعداد اعضاء هيئت مديره اثرگذار است .
Alix Valenti, Rebecca Luce and Clifton Mayfiel 103 فرضيه اصلي ١١) قدرت مديرعامل به عنوان نقش ميانجي بر رابطه بين تغييرات عملکرد شرکت و نفوذ هيئت مديره اثرگذار است .