در هامش خشم و هیاهو مقدمة ومراجعة

"رایانی قبل از اینکه این نام را برگزیند،تا در جشنواره تئاتر فجر سال گذشته‌ شرکت کند،آن را با نام‌"مهر طوبی‌" آماده بازبینی کرده بود-شاید به این‌ دلیل که مهرش به دل هیأت بازبینی‌ بنشیند-و بعد که کار با کلی دنگ و فنگ پذیرفته شد،با نام خشم و هیاهو به صحنه رفت. نه به‌ این معنا که ارزش کار پائین باشد و یا کار در سطحی غیرقابل پذیرش از یک‌ "دانشگاهی‌"به اجرا درآمده باشد،بل‌ از این‌رو که چنین استفاده‌ای از فضا و امکانات صحنه و تمهیدات جلب و جذب تماشاگر در تئاترهای‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) مدرسه‌ای سابقه دارد و در سالهایی‌ نه چندان دور چنین تئاتری در جشنواره‌های دانش‌آموزی با بهترین‌ کیفیت اجرا می‌شد و بعضی از همین‌ بروبچه‌هایی که حالا از تئاتر حرفه‌ای‌ سر برآورده‌اند-نمونه‌اش همین‌ رایانی مخصوص که هم دانشگاه‌ تدریس می‌کند و عضو هیأت علمی‌ است و هم عضو کانون ملی منتقدان‌ تئاتر و چه و چه..."