خلاصة:
در مباحث معناشناسی قرآن کریم، سیاق به عنوان قرینه اصیل کلامی اهمیت ویژه ای دارد، که در آن، معنا از طریق قرینه های لفظی، حالی و عقلی به دست می آید. شیخ ابوالفتوح رازی در فهم معنای آیات در تفسیر روض الجنان، به پدیده سیاق در انواع مختلفش اهمیت قائل شده است، در نوع لفظی سیاق به انواع متصل آن که شامل قرینه های مقدم، مؤخر و مکتنف بوده و سیاق منفصل(قرآن به قرآن) پرداخته، هم چنین به سیاق حالی و سبب نزول آیات به عنوان قرینه حالیه و به سیاق عقلی نیز در صورت نیاز به اثبات از مسیر استدلال های منطقی علم کلام و مبانی عقلی مذهب شیعه توجه می کند. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، به بررسی انواع سیاق و میزان استفاده شیخ رازی از این روش، در تفسیر روض الجنان، بپردازد. نتایج بحث گویای آن است که شیخ، در روش تفسیری خود به انواع سیاق توجه کرده ولی توجه او به همه آن ها یکسان نبوده است.
In the semantics of the Qur'an, style is of particular importance, as a verbal noble indication, in which meaning is obtained through verbal, rational, and intellectual indications. Sheikh Abu al-Fitoh Razi, in understanding the meaning of the verses in the interpretation of Rooz al-Jananan, has been concerned with the phenomenon of the style in its various forms. In its verbal form, he deals with its continious forms, which include the early, late, and expansive indications and detached style (Qur'an to Qur'an). It also takes into account the conditional style and the cause of the decent of the verses as a reflection of the conditional indication and if needed, considers the proof of the logic reasoning of the science and the rational foundations of Shiite. The aim of this study is to investigate the different type of styles and amount of sheikh Razi's use of this method in interpretation of Rooz al-Jananan by descriptive-analytical method. The results indicate that Sheikh, in his interpretive method, has paid attention to various kinds of styles, but his attention to all of them has not been the same.
ملخص الجهاز:
شیخ ابوالفتوح رازی در فهم معنای آیات در تفسیر روض الجنان، برای پدیدۀ سیاق در انواع مختلفش اهمیت قائل شده است؛ در نوع لفظی سیاق، به انواع متصل آن که شامل قرینههای مقدم، مؤخر و مکتنف میباشد و نیز به نوع منفصل یا همان روش «قرآن به قرآن» پرداخته است؛ شیخ رازی همچنین به سیاق حالی و سبب نزول آیات بهعنوان قرینۀ حالیه و نیز به سیاق عقلی از مسیر استدلالهای منطقی علم کلام شیعی و مبانی عقل توجه میکند.
ابوالفتوح رازی از مفسران بزرگ شیعه، در تفسیر روض الجنان و روح الجنان، علاوه بر جنبههای کلامی و روایی، به جنبههای ادبی واژههای قرآنی مانند مباحث لغوی و زبانی برای روشن شدن معانی کلمات تأکید دارد؛ وی در معناشناسی آیات به مبحث سیاق توجه خاصی کرده است.
و درصدد آن است که به این سؤالات پاسخ دهد: مبحث سیاق در نزد شیخ ابوالفتوح رازی چه جایگاهی دارد؟ انواع سیاقهای مورد توجه رازی، در تفسیر روض الجنان کدامند؟ شیخ به کدام نوع سیاق در تفسیر خود، اهمیت بیشتری قائل داده است؟ در باب سیاق و انواع آن، و همچنین جایگاه آن در تفسیرهای مختلف، آثار فراوانی نوشته شده است؛ که از جملۀ آنها میتوان به این موارد اشاره کرد: الف.
The Attribution of Good Deeds and Sins to God or Human in the 78th and 79th Verses of Surah an-Nisa’ Based on the Idea of Fakhr Razi and Imam Khomeini Rahman Oshrieh( Received: 2019-06-21 | Accepted: 2020-01-04 Abstract The attribution of good deeds and sins to God as a subdivision in determinism and free will is noted in the Qur’anic culture.