خلاصة:
خودکشی، اقدامی آگاهانه در آزار خود است که به مرگ میانجامد و ازجمله مسائل اجتماعی جامعۀ انسانی است که روزبهروز بر وسعتش افزوده میشود. مطالعات اخیر خودکشی در ایران نیز نشان دادهاند که خودکشی و اقدام به آن در حال افزایش است. این پژوهش درصدد است با یک مطالعۀ موردی با روش کیفی و براساس رهیافت نظریۀ زمینهای، علل اجتماعی و فرهنگی اقدام به خودکشی، نوع تعامل فردِ خودکش با خانواده، گروه و جامعه و ارتباط آن با اقدام به خودکشی را مطالعه کند تا به تصویری شفافتر از زمینهها و علل منجر به اقدام به خودکشی دست یابد. نوع نمونهگیری هدفمند بوده و با اقدامکنندگان به خودکشی (8 زن و 2 مرد) که در بیمارستانهای شهر تهران تحت درمان پزشکی بودهاند مصاحبه شده است. یافتههای پژوهش، مواردی ازقبیل رفتارهای خودسرانه، رفتارهای ممنوعه، بهادادن به احساسات عاشقانه و نگرش فرامادی به ازدواج در سطح فردی، برهمخوردن سلسلهمراتب قدرت، نبودِ مباحثه و گفتگو و مشارکت، حمایتهای مشروط والدین، محدودبودن تعاملات، بیتعهدی همسر در رفع نیازها و خشونت خانوادگی در سطح خانوادگی و باور به تفاوتهای جنسیتی در بیان احساسات و آزادنبودن جوانان در همسرگزینی در سطح کلان، شرایط علّی خودکشی شناسایی کرد. بنابر یافتههای پژوهش میتوان استنباط کرد که بارزترین علت اقدام به خودکشی در این افراد، قرارگرفتن در چرخۀ حذف بوده است؛ چرخهای که معلول شرایط علّی، مداخلهای و زمینهای خاصی است.
Suicide, as a conscious action in hurting oneself causing death, is among the social issues of human society that is increasing day by day. Suicide epidemiological studies in Iran has shown that attempting suicide and committing an act of suicide is increasing. Using a qualitative approach and based on the grounded theory of the social and cultural reasons behind suicide attempt, the current study aims to investigate the interaction between the person who suicides and his/her family, group and society as well as its relationship with suicide attempt. Through this, the study seeks to find a more vivid image of the relationship between the factors affecting suicide attempt. A purpose-based sampling was applied in this study; the data was collecting by interviewing the subjects who attempted suicide (8 females and 2 males( and were treated in the hospitals of Tehran, Iran. The findings demonstrate that the following factors can explain the reason behind attempting suicide from the viewpoint of those who attemptedit: showing arbitrary behaviors, prohibited behaviors, and valuing romantic relationships and psychic attitudes towards marriage on an individual level. In addition, the following factors were identified as the causal conditions of attempting suicide: collapse of the power hierarchy, lack of involvement in family discussions, parental conditional support, limited interactions, individual's unwillingness to meet the needs of his/her spouse, domestic violence at family level, belief in gender differences in the expression of feelings, and lack of youth freedom in choosing favorite wife or husband in macro level. The results of the study indicated that the most obvious reason behind the suicide attempts of the subjects were being placed in the elimination cycle; a cycle that is caused by special causal, interventional,and contextual conditions.
ملخص الجهاز:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1 Suicide 2 Viktor 3 Jeremy 4 Nelson 5 Kraft پیشینۀ تجربی نعیمی و حامدی پژوهشی با عنوان «جامعه پذیری و اقدام به خودکشی زنان شهرستان کلاکه در سال ١٣٨٧» انجام داده اند.
این پژوهش که از نوع کیفی است نشان میداده است که ازدواج مهم ترین علت ارتکاب به خودکشی بوده و خانواده و رسانه ، درزمینۀ انتقال الگوها و ارزش ها با یکدیگر تعارض داشته اند؛ بدین معنا که به زعم پاسخگویان ، ارزش های انتقال یافته از سوی خانواده در امر ازدواج ، با ارزش های فراگرفتۀ از طریق رسانه در تضاد و تعارض بوده است ؛ ارزش هایی همچون مشورت نکردن درزمینۀ زمان ، نوع برگزاری جشن ازدواج ، اعتقاد به ازدواج درون گروهی اجباری، خرید جهیزیه بدون مشورت فرد، فقدان بهره مندی از تحصیل در مقاطع متوسطه و عالی، فقدان بهره مندی از شغل در بیرون از منزل ، اعتقاد به ازدواج در سنین پایین ، تلقی مثبت درخصوص گذران امور زندگی در کنار خانوادٔە همسر به صورت مشترک، آموزنده و کارگرانگاشتن دختر در خانوادٔە همسر، اجازه ندادن به فرد برای بیرون رفتن از خانه بدون حضور همسر، فقدان حمایت عاطفی در هنگام و بعد از ازدواج ، پرخاشگری، رفتار نامناسب و تحقیر فرد نزد خانوادٔە همسر و نیز تهیۀ جهیزیۀ اندک (نعیمی و حامدی، ١٣٩٢).