خلاصة:
«شهریار» شاعر بزرگ معاصر ایران و صاحب مکتب ادبی است که اشعار زیادی هم به زبان ترکی آذربایجانی دارد. «بلالیباش» (سرِ پربلا) در واقع داستانی در قالب شعر است. وی در این غزل وجوه مختلفی از هنر سخنسرایی را به سبک و سیاق مینیمالیسم به نمایش میگذارد. شهریار با ترکیب دو هنر داستانپردازی و شاعری، عناصر داستانی، صور خیال و انواع صنایع ادبی را در یک غزل هفده بیتی که در قالب مناظرهای سهل و ممتنع بین خود شاعر و همسر جوانش سروده شده، به کار میبندد و با ترسیم جلوة زیبای روستا و زندگی اصیل و سنّتی به بیان مضامین مختلف اجتماعی، اخلاقی و فلسفی از جمله معیارهای ازدواج، جبر و اختیار، تقابل و تضاد، رعایت حدّ و اندازه، دشواریهای حیات و... میپردازد. او با نکوهش آسیبهایی چون اعتیاد، دروغ، سخنچینی، طلاق و... مخاطب را به عشق، عادت کردن به پوزش، اعتدال و رعایت اندازه، صداقت و... فرا میخواند. در مقالۀ حاضر، برخی نکتههای زبانی مربوط به غزل نیز بررسی شده است.
Shahriar" is a great contemporary poet of Iran and he possesses a literary school with many Turkey-Azerbaijani poems. "Balalibash" (head of Prubla) is actually a story in the form of poetry. In this sonnet, he presents various aspects of art in the style of minimalism. Shahriyar combines two arts of storytelling and poetry, narrative elements, imagery, and a variety of literary works in a 17-couplet written in the form of an easy and absent-minded debate between his poet and his young wife. By depicting the beauty of the village and traditional and original life, it expresses various social, ethical and philosophical themes including marriage criteria, compulsion, oppression, conflict, limit and size, life difficulties, and so on. He criticizes damages like addiction, lie, speech, divorce etc., he calls the audience into love, accustomed to apologizing, knowing the size, honesty, and so on. Some language forms of sonnets are also discussed in this article.
ملخص الجهاز:
بررسی ساختار و محتوای غزل «بلالی باش» از شهریار (ص 1- 21) خدابخش اسداللهی 1 (نویسنده مسئول)، ایمان مهری بیگدیلو 2 نوع مقاله: پژوهشی تاریخ دریافت: 21/9/98 تاریخ پذیرش: 29/1/99 چکیده «شهریار»، شاعر بزرگ معاصر ایران و صاحبمکتب ادبی است که اشعار زیادی هم به زبان ترکی آذربایجانی دارد.
شهریار با ترکیب دو هنر داستانپردازی و شاعری، عناصر داستانی، صور خیال و انواع صنایع ادبی را در یک غزل هفده بیتی که در قالب مناظرهای سهل و ممتنع بین خود شاعر و همسر جوانش سروده شده، به کار میبندد و با ترسیم جلوۀ زیبای روستا و زندگی اصیل و سنّتی به بیان مضامین مختلف اجتماعی، اخلاقی و فلسفی از جمله معیارهای ازدواج، جبر و اختیار، تقابل و تضاد، رعایت حدّ و اندازه، دشواریهای حیات و...
پیشینۀ پژوهش دربارۀ ساختار و محتوای غزلیات فارسی شهریار مقالههای زیر نوشته شده است: - بازخوانی تحلیلی سوگوارههای ترکی شهریار، از مهدی رمضانی و شیرزاد طایفی (1395)، فصلنامۀ ادبیات و زبانهای محلی ایران زمین، شمارۀ 13: نویسندگان در این مقاله، دلیل نمود بیشتر مرثیه در شعر شهریار را عبارت از وجود رقّت احساس و روحیۀ حساس در اثر شکست عاطفی، عشق به خانواده و تعدّد و تنوع دوستان میدانند.
- تأثیرپذیری شهریار از حافظ، از هادی خدیور و سهیلا کاظمی مرام(1391)، مجلّۀ علمی- پژوهشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، سال 3، شمارۀ 2: در این مقاله، تأثیرپذیری شهریار از حافظ در دو سطح کلّی زبانی و فکری بررسی شده است.