خلاصة:
کارآفرینی، خلق کسب و کار، هدایت منابع، تبدیل فرصتها به دستاوردها و ارائه محصولات جدید است که سبب خوداشتغالی، دیگر اشتغالی و یا ایجاد ارزش افزوده میشود. کارآفرین کسی است که با بهره گیری از منابع موجود، به کارگیری خلاقیت، شناخت فرصتها و پذیرش ریسکها به ایجاد یک کسب و کار میپردازد . کودکان استثنایی به دلیل فرهنگ و کلیشه های موجود در جامعه، با نگاه های محقر و همراه با دلسوزی و ترحمی مواجهه هستند که نیازمند کمک هستند و بایستی کارهای آنها را انجام داد. این نوع نگاه، در زمینه اشتغال و کار نیز وجود دارد. وضعیت اشتغال در سال های اخیر و به دلیل تحریم های همه جانبه، با انواع مصایب و مشکلات روبرو است که در این بین وضعیت افراد دارای آسیب های جسمی و روانی، به مراتب
وخیم تر است. این افراد در سیستم آموزشی ای که کمتر به نیازها و مسایل این افراد توجه می کند با مسایل و مشکلات بیشتری در ورود به جامعه روبرو هستند. لذا سیستم آموزشی، برای جبران این خلاها بایستی خود را با امکان کارآفرینی برای کودکان استثنایی همگام کند و بتواند از شغل های کلیشه ای و صرفا فنی حرفه ای دوری کند تا با دنیای دیجیتال و مجازی ارتباط برقرار کند و کودکان استثنایی را برای این شرایط آماده کند.
ملخص الجهاز:
آموزش کارآفرینی در زمینه اشتغالِ کودکان استثنایی وحیده فدایی نژاد1 1 دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی،تحقیقات آموزشی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم تحقیقات،تهران،ایران(نویسنده مسئول) چکیده کارآفرینی، خلق کسب و کار، هدایت منابع، تبدیل فرصتها به دستاوردها و ارائه محصولات جدید است که سبب خوداشتغالی، دیگر اشتغالی و یا ایجاد ارزش افزوده میشود.
کلمه ی استثنایی واژه ای جامع و کلی است که به معنای دقیق کلمه شامل همه ی انسان ها می شود، زیرا خلقت انسان از دیدگاه الهی، خلقتی ویژه و استثنایی است، اما از نظر آموزشی، امروزه واژه استثنایی به کودکانی اطالق می شود که از جهات مختلف ذهنی، جسمی، عاطفی و اجتماعی تفاوت قابل مالحظه ای با دیگر کودکان همسال خود دارند به نحوی که به لحاظ همین تفاوت های محسوس قادر نیستند از برنامه های درسی عادی که اصولا بر پایه ویژگی ها و توانایی های مشترک اکثر کودکان در سنین مختلف تنظیم شده است، به طور شایسته و بایسته بهره مند شوند( مقدار و نوع آموزش وپرورش ویژه ای که کودک استثنایی بدان نیازمند هستند بستگی به عوامل متعددی از جمله درجه ، میزان و چگونگی تفاوتی است که کودک با دیگر کودکان همسال خود در توانایی ها و استعدادها و رشد طبیعی دارد.
زیرا تنها در این صورت است که امکان رسیدن کودک استثنایی خفیف به حد توانایی افراد عادی وجود دارد و آموزش حرفه ای، مهارت های شغلی و اجتماعی را برای فرد فراهم می آورد که به سازگاری اجتماعی و شغلی در اجتماع منتهی می شود.