حیات مرگ در شریانهای ادبیات مقالة

"حیات«مرگ» در شریانهای ادبیات بهرام انجم‌روز سهراب سپهری مرگ را پایان کبوتر (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمی‌داند و می‌گوید «مرگ در ذات شب‌ دهکده از صبح سخن‌می‌گوید». هنری است و در این‌میان نقاش‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) داستان برگ درختی را با رنگ و قلم‌مو بر روی دیوار نقش می‌بندد تا آخرین‌ شعله امید را روشن نگه دارد. » (به تصویر صفحه مراجعه شود) عشق و مرگ هرگز نمی‌میرد آنکه دلش زنده شد به عشق‌ ثبت است بر جریده عالم دوام ما تونیتون وایدر در جایی می‌گوید:«اقلیمی به نام حیات و سرزمین دیگری به نام مرگ وجود دارد. ولی‌ چرا،چطور چشمهایش باز شد؟نمی‌دانم آیا در حالت رؤیا دیده‌ بودم،آیا حقیقت داشت؟» گی‌دوموپاسان در داستان کوتاه«قبر»،ماجرای مرد جوانی‌ را حکایت می‌کند که همسر جوانش را تازه از دست داده و به‌ خاطر عشق و علاقه وافری که به او داشته است نمی‌تواند دوری‌ وی را تحمل کند."