خلاصة:
جرم زنا در فقه اسلامی شیعی از جرایم مشمول حد می باشد. پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۴۱ ایران، حقوق ایران علی الخصوص حقوق جزایی بر مبنای فقه شیعه پایه ریزی شده است. در سال های پس از انقلاب قوانین جزایی مربوط به حدود اسلامی و علی الخصوص جرم زنا مورد بازنگری قرار گرفت. زنا به نزدیکی بین زن و مرد در شرایط تاهلی برای یک یا طرفین رابطه اطلاق می شود. در این مقاله به دنبال بررسی فقهی و حقوقی حد زنا و اقسام حد زنا و طرق اثبات آن و مجازات هایی که حقوق و قانون برای آن در نظر گرفته است، می باشیم. و به دنبال پاسخ به این پرسش می باشیم که احکام و آثار حد زنا از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران چیست؟ در این مقاله به استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و استفاده از منابع مختلف فقهی و حقوقی و قوانین مدون ایران پرداخته شده است. هدف از این تحقیق رسیدن به فهم دقیق و درست از حدود زنا و با به کارگیری آن برای رسیدن به جامعه ای پاک می باشد.
ملخص الجهاز:
قانون گذار ایران در قوانین کیفری نیز در تدوین مقررات این جرایم، چه از لحاظ شرایط وقوع جرم و چه از لحاظ مجازات های در نظر گرفته شده برای آنها، سعی داشته از تفکرات پویای علمای فقه که ضرورت های روز جامعه را لحاظ نموده اند پیروی نماید.
در خصوص تعریف زنا، ماده 221 قانون مجازات اسلامی بیان می دارد: زنا عبارت است از جماع مرد و زنی که علقه زوجیت بین آنها نبوده و از موارد وطی به شبهه نیز نباشد.
(محمد بن یعقوب کلینی، 1367، ج 7، ص 189) از این روایت بدست میآید که زنای به عنف عنوان خاصی دارد که داخل در زنا محصنه نیست گرچه حکم آن نیز مانند زنای محصنه قتل است و این عمومیت حکم اختصاص به مورد چهارم ندارد و در کلمات فقها نیز تصریح شده است که در این موارد فرقی بین جوان و پیر و محصن و غیر محصن نیست در تحریر الوسیله پس از ذکر موارد چهارگانه میفرماید: « وَ لا یَعتَبَر فِی المَواضِع المُتقَدمَة الحَصانِ بَل یَقتُل مُحصِناً کَانَ اَو غَیرَ مُحصِن وَ یَتَساوِی اَشیخَ وَ الشَاب وَ المَسلِم وَ الکَافِر وَ الحُر وَ العَبد؛ در مواردی که ذکر شد برای اجرای حدّ قتل احصان شرط نیست بلکه بهر حال زانی کشته میشود چه محصن باشد چه غیر محصن و نیز پیر و جوان و مسلم و کافر و آزاد و بنده در این حکم مساوی هستند».
(موسوی خمینی،1405ق، ج2، ص 436) 4-4- مجازات جمع بین جلد و رجم برای زنا از دیگر مجازات های زنا، اجرای حد تازیانه و سپس سنگسار کردن است و آن مجازات پیرمرد و پیرزنی است که مرتکب زنا شده باشند.