خلاصة:
از آنجاکه هدف ادبیات کودک ایجاد ارتباطی مؤثر با کودکان است، برای نقد و بررسی داستانهای کودکان ابتدا باید نحوة برقراری این ارتباط را در آنها مطالعه کرد. زبان داستانها و تصاویر کتابهای گوگو نمادین هستند و حسی از زیباییشناسی هنری را که درخور درک کودکان است منتقل میکنند. نمادها و مفاهیمی که در این داستانها وجود دارند، برگرفته از اسطورهها و کهنالگوهایی است که با خیالپردازی نویسنده درهمآمیخته شدهاند تا علاوه بر سرگرمی، تأثیر روانی و رشد ذهنی مفیدی نیز بر جای گذارند. اما پرسش اصلی این است که چطور نماد و خیال میتوانند در ارتباطی مؤثر نگرانیها، ترسها و تضادهای ذهن کودک را کاهش دهند و مسیر و رفتار درست را در رویارویی با اینگونه احساسات به او نشان دهند. این مهم نویسندگان مقاله را بر آن داشت تا به مدد آموزههای روانکاوانی همچون یونگ و بتلهایم به تحلیل روانکاوانة نمادپردازیهای نویسنده پرداخته و تأثیر روانی این داستانها را بر ذهن کودکان بررسی کنند.
Since the purpose of children's literature is to establish an effective communication with children, in order to study this literature, one must first study and define the nature of this communication. The language and images of Gougou's stories are symbolic and convey a child-friendly sense of beauty. Symbolism in children's stories is so important because the author can use symbols to instill concepts in children’s minds. But, the main issue is to know how imagination and symbols can reduce child’s stresses, worries, fears, and to show him the right behavior and action in facing such feelings. This prompted the authors of the present paper to study the symbolism of Gougou’s stories by examining the psychological impact of these stories on children's minds, according to analysis of Young and Betelheim. It seems that symbols and concepts in these stories are taken from myths and archetypes which have inspired the author's imagination.
ملخص الجهاز:
مرتضـي خسـرونژاد، در کتاب درآمدي بر فلسفۀ ادبيات کودک، «ايجاد ارتباط با کودک را بـه عنوان هـدف ادبيات کودک در نظر مي گيرد» (خســـرونژاد، ١٣٨٢: ٤٢) بنابراين مي توان گفت ازآنجا که کودک همواره تمايل دارد در دنيايي خيالي ســير کند، آنچه مي تواند با کودک ارتبـاط برقرار کند، اثري اســـت که بتواند او را به دنياي خيالي ببرد تا هر اندازه تمايل دارد، خيالپروري کند و علاوه بر آن ، دغدغه هاي وي را نيز کاهش دهد.
اين گرايش هـاي غريزي اشـــکـالي از انـديشـــه اند که از طريق ناخودآگاه بر ذهن اثر ميگذارند تا پيامي را منتقل کنند و ما را به مفهوم نماد و تصــاوير نمادين که ابزاري اســت در دسـت نويسندٔە داستان هاي گوگو براي برقراري ارتباط با مخاطبان خردسالش نزديک ميکنند.
از اين نظر نمادهاي خواب هاي ما ضرورتاً پيام آوراني از بخش غريزه بـه بخش عقلـاني ذهن انـد و همين بـه فقر خودآگاه غنا مي بخشـــد و موجب ميشود دوباره زبان فراموش شدٔە غرايز را درک کند (يونگ ، ١٣٧٧: ٦٥) از آنجايي که زبان نماد زباني جهاني اســت ، کارکردي شــناختي از جوامع نيز دارد و باعث مي شـود انسان ها را متعلق به جوامعي با طرز فکري خاص دانست .
حتي زماني که او در گوگو لبخندش را گم کرده اســت مي فهمد که خرگوش او نمرده و در دنيايي ديگر زنده اسـت ، همزمان مي خندد و مي گريد و اين همان ماهيتي است که در کارکرد هفتم نماد بدان اشـاره کرديم .