خلاصة:
بارزترین ویژگی رمان پاملا، اثر ساموئل ریچاردسون، سبک نامهنگارانه است. شخصیت اصلی داستان که همان پاملا است، در طی رمان با نوشتن نامههای متعدد به اشخاص زیادی، هر بار روایت را یکتنه بر دوش میکشد. این ویژگی را میتوان طبق نظریة پل ریکور درباب درونگستری و برونگستری زمان روایی بهخوبی تشریح کرد. تبیین این رمان براساس نظریة مذکور، رابطة اگزیستانسیالیسم، فمنیسم و ادبیات را در قالب برونگستری زمان در روایت نشان میدهد و از سوی دیگر از طریق شخصیت پاملا، در قالب نامهنگاری و اشعار عاشقانه، به جنبة درونگسترانة زمان میپردازد. درعین حال، ریکور یکی از روایتشناسانی است که اخلاق را نشئتگرفته از مفهوم انسجام روایی زندگی و مفهوم هویت روایی میداند. هدف این پژوهش تبیین نقش درونگستری و برونگستری زمان در روایت و نمود آن در انسجام هویت اخلاقی پاملا در حیث اگزیستانسیال فمنیستی است.
The most brilliant aspect of Samuel Richardson’s Pamela is its epistolary aspect. The protagonist of the novel, Pamela, is the sole narrator of the novel through her letter writing to various addressees and can be best explained by Paul Ricoeur’s intensio anime and distensio anime. Such explanation clarifies the relationship between existentialism, feminism, and literature through distensio anime. On the other hand, it represents intensio anime through Pamela’s letter writing and love poems. In the meantime, Ricoeur is among those narratologists who believe ethics to be originated from narrative cohesion and narrative identity. The aim of the present study is to explain intensio anime and distensio anime in narration and their effect on Pamela’s ethical narrative identity cohesion with the scope of existential feminism.
ملخص الجهاز:
هدف اين پژوهش تبيين نقش درون گستري و برون گستري زمان در روايت و نمود آن در انسجام هويـت اخلاقي پاملا در حيث اگزيستانسيال فمنيستي است .
هويت روايي در رمان پاملا با توجه به بحث اگزيستانسياليسم و تعريف کامو از «بودن » کـه در آن ، نوشـتن بـه مثابـۀ بودن است (به نقل از دايرةالمعارف استنفورد، مدخل «اگزيستانسياليسم ») و با عنايت بـه تعريف دولوز از نوشتن که آن را به مثابۀ زن شدن ميانگارد، نويسندگي شخصيت پـاملا در رمان ، رسيدن به خودبودگياش از رهگذار نامه نويسـي و يـا حتـي شـعر سـرودن و بحث خوانندگي نامه هايش توسط مخاطباني که در متن رمان زندگي مـيکننـد (زنـدگي در دنياي متن ، ريکور)، فراينـدي از روايـت هـا و بازروايـت هـاي اخلاقـي را در رمـان فرامينهد.
نظريۀ برون گستري و درون گستري زمان روايت پـل ريکـور بـه انضـمام جنبۀ اگزيستانسيال فمنيستي اين رمان درنهايت به انسجام هويت روايي ـ اخلاقي پـاملا کمک ميکند؛ چراکه پاملا از طريق نوشتن سعي ميکند به کسي تبديل شود کـه اکنـون نيست و به ساحت حيث اگزيستانسيال خود برسد.
با درون گستري و دعوت خوانندگان نامه ها و اشعارش از يک سو و خوانندگان خود رمان از سوي ديگر و بـا بـرون گسـتري زمان روايت ، پاملا نه تنها انسجام هويت روايي خود را حفظ ميکند، بلکه خوانندگان را نيز به امر اخلاقي دعوت ميکند که از دغدغه هاي اصلي ريکور دربـاب روايـت شناسـي است .
Key words: Narratology, Paul Ricoeur, Intensio anime, Distensio anime, Existential feminism, Ethical identity.