خلاصة:
کارآفرینی با تبدیل چالش‌ها و مسائل به فرصت‌هایی چون افزایش نرخ اشتغال و درآمد، کاهش جرائم ناشی از بیکاری و فقر و همچنین افزایش خودکفایی به تاثیرگذاری در جوامع می پردازد. تحقیق حاضر با رویکرد کیفی به شناسایی موانع نهادی توسعه کارآفرینی در ایران از منظر تاریخی پرداخته و در همین راستا 10 اثر مرتبط با عدم توسعه یافتگی ایران که ناظر بر نظام برنامه‌ریزی قبل از انقلاب اسلامی در سال 57 بوده انتخاب گردیده و با استفاده از استراتژی تحلیل تم و بهره گیری از نرم افزار اطلس تی. آی، در دو مرحله کدگذاری باز و محوری تحلیل گردیدند. طبق نتایج بدست آمده ریشه اصلی عدم توسعه یافتگی کارآفرینی در ایران را بایستی در گذرگاه تاریخ بررسی نمود و مساعد نبودن محیط کسب و کار در زمان فعلی تنها دلیل عدم توسعه یافتگی کارآفرینی در کشور نیست. مهم‌ترین موانع نهادی شناسایی شده در متون مورد بررسی در 6 طبقه اصلی اداری، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، قانونی و مقرراتی، سیاسی و شخصی - شناختی قابل دسته بندی است که بخشی از این موانع (اداری، اقتصادی، قانونی - مقرراتی، سیاسی) در طبقه نهادهای رسمی و بخشی دیگر (اجتماعی- فرهنگی و شناختی – شخصی) در طبقه نهادهای غیر رسمی قرار می‌گیرد.
Entrepreneurship transforms the challenges of regions into opportunities such as increasing employment and income rates, reducing crimes caused by unemployment and poverty. Clearly, entrepreneurship development is not possible without efficient institutions that respond creatively and entrepreneurially to local and regional issues and challenges. Hence, the purpose of the present study is to identify the institutional barriers to entrepreneurship development in Iran from a historical perspective before the Islamic Revolution of 1979. Therefore, 12 sources related to Iran's underdevelopment have been selected and were analyzed by using the theme analysis strategy and Atlas T software in two stages of open and axial coding. According to the results, the main root of entrepreneurship underdevelopment in Iran should be examined in the course of history, and the unfavorable business environment at the present time is not the only reason for the lack of entrepreneurship development in Iran . The most important institutional barriers identified in the studied texts can be classified into 6 main categories: administrative barriers, economic barriers, social and cultural barriers, legal and regulatory barriers, political barriers, personal and cognitive barriers, which are part of these barriers (administrative, economic, legal-regulatory, political) in the category of formal institutions and another part (socio-cultural and cognitive-personal) in the category of informal institutions.
ملخص الجهاز:
در مطالعات منطقه ای، یافته ها و محدودیت هـای مربوط به عوامل ذکرشده بیانگر دو نیازمندی بالقوه میباشند: ـ معرفی سیاست عمومی در قالب دامنه ای از مداخلاتی و مکانیزم های حامی ـ معرفی سیستمی از حکمرانی سیاستی (Policy governance) جهت مداخلات مناسـب و مکانیزم های حمایتی قوی (٢٠١٥ ,Huggins) ٢,٢ بنیان های نظری کارآفرینی به عنوان یک رویداد منطقه ای امروزه پدیده کارآفرینی فاقد یک چـارچوب مفهـومی اسـت (٢٠٠٠,Shane and Venkataramn )، به طورکلی، این موضوع در مورد نظریه های کـارآفرینی منطقـه ای، در هـر دو دیـدگاه رایـج ، صحت دارد.
کارآفرینی و نوآوری نیز به نوبه خود تـأثیر مثبتـی در رشـد اقتصـادی منطقـه ای دارد (Del Monte, Moccia and Pennacchio 2020) فریچ و ریچ (٢٠١٨)، در مقاله خـود بـا عنـوان «دانـش منطقـه ای، فرهنـگ کـارآفرینی و استارت آپ های نوآور در طی زمان »، چنین نتیجه گرفتند که وجود دانشگاه ها و نـرخ خـود اشتغالی در طول تـاریخ در توسـعه کـارآفرینی منطقـه ای آلمـان در بـازه ١٩٠٧-٢٠١٤ تـاثیر فراوانی داشته است ، لذا به زعم این محققین کارآفرینی منطقه ای پدیده ای بلنـد مـدت اسـت که در طول زمان و بستر تاریخ شکل میگیـرد ( Fritsch and Wyrwich, Regional knowledge entre preneurial culture, and innovative start-ups over time and pace―an empirical .
در این پژوهش برای دست یابی بـه اطلاعـات مـورد نیـاز، کتب و مقالات کلیدی منتشر شده در رابطه با نظام برنامه ریزی و توسعه اقتصـادی ایـران کـه عمدتا مربوط به قبل از انقلاب اسلامی ایران در سـال ١٣٥٧ اسـت شناسـایی گردیـده و بـا استفاده از رویکرد فراترکیب ، بـه تحلیـل و کدگـذاری (بـاز و محـوری)، محتـوای مقـالات پرداخته شد.
(
, 
, 
)
