ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﭘﺎﯾﺪاری، ﯾﮑﯽ از اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ و ارزﺷﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ واﮐﻨﺶﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺎت زﻧﺪﮔﯽ و ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻤﻮﻧﻪای ﻣﺸﺘﺮک از ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ادﺑﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ. ﺗﺮﺳﯿﻢ رﻧﺞ-ﻫﺎ و دردﻫﺎی ﯾﮏ ﻣﻠﺖ و رﺷﺎدتﻫﺎی اﻧﺎن از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺑﻦﻣﺎﯾﻪﻫﺎی اﺷﻌﺎر ﺷﺎﻋﺮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺮﯾﺪ اﻟﺒﺮﻏﻮﺛﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺮﯾﺪاﻟﺒﺮﻏﻮﺛﯽ و ﻧﯿﺰ دﯾﮕﺮ ﺷﺎﻋﺮان و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﭘﺎﯾﺪاری ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ازادی و ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻌﻬﺪ و ﭘﯿﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدری، ﭘﺎﺳﺪاری از ارزشﻫﺎی واﻻی اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺠﺎوزات ﺑﯿﺮوﻧﯽ و داﺧﻠﯽ، اﻗﺪام ﺑﻪ ﺳﺮودن اﺷﻌﺎری ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ اﻣﯿﺪﺑﺨﺶ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ و ﺣﺘﯽ ﻏﻀﺒﻨﺎکﺗﺮﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺗﻼشﻫﺎی وی در اﻋﺘﻼی ادﺑﯿﺎت ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﭘﺎداری و اﻋﺘﺮاض ﻋﻠﯿﻪ ﻇﻠﻢ ﻇﺎﻟﻤﺎن و دﻋﻮت ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺻﺒﺮ و اﻣﯿﺪواری در ﺧﻮر ﺗﻤﺠﯿﺪ و ﺳﺘﺎﯾﺶ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﺎ اﺑﺰار ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺟﻠﻮهﻫﺎی ادﺑﯿﺎت ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﭘﺎﯾﺪاری در اﺷﻌﺎر ﻣﺮﯾﺪاﻟﺒﺮﻏﻮﺛﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و اﻧﺎن را اﺳﺘﺨﺮاج و ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺤﺘﻮا و ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ان ﻣﯽﭘﺮدازد ﮐﻪ درون ﻣﺎﯾﮥ ﺷﻌﺮ اﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ ازادی ﺧﻮاه اﯾﯿﻨﮥ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﺎی ﭘﯿﺎمﻫﺎی واﻻی اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ازﺟﻤﻠﻪ: ازادﮔﯽ، اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ، ﻋﺪاﻟﺖ ﻃﻠﺒﯽ، ﻣﯿﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺻﺒﺮ و اﻣﯿﺪ.... ﮐﻪ ﻣﺮﯾﺪاﻟﺒﺮﻏﻮﺛﯽ ﺷﺎﻋﺮ ﻧﺎماور ﻓﻠﺴﻄﯿﻨﯽ در اﺷﻌﺎر واﻗﻊﮔﺮای ﺧﻮد ﺑﺪان اﺷﺎره ﮐﺮده اﺳﺖ، ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.