خلاصة:
انقلاب اسلامی ایران که در سال 1357 با رهبری امام خمینی )ه( به پیروزی رسید، دگرگونی عظیم در تاریخ
ایران و معادلات جهان به وجود آورد و تاکنون با دورنمایی توحیدی، شناسایی ریشههای تفرقه و راهبردهای
ایجاد وحدت و همگرایی امت تأثیرگذارترین رخداد قرن بیستم در جهان بوده و هست. انقلاب اسلامی، افزون
بر ایجاد تغییرات بنیادی و ساختاری در ایران، با استراتژیهای مبتنی برآموزه های دینی موجب بیداری مسلمانان
و شکلگیری جریانهای اسلامی در برخی از کشورها و فعالیتهای مؤثر آنان شده است. پژوهش حاضر،
به منظور بازخوانی و تبیین نظاممند مسئله با روش توصیفی - استنباطی و باهدف بنیادی و ماهیت تحلیل محتوا
سامانیافته است. یافته های تحقیق نشان میدهد که جمهوری اسلامی بر اساس منظومه ی فکری بنیانگذار
انقلاب، در سیاستگذاریهای داخلی و خطمشیهای خارجی خود، همواره از تقریب بین مذاهب اسلامی
حمایت کرده، با شناسایی ریشههای تفرقه و راهبردهای مبتنی بر آموزه های دینی در راستای نیل به مطلوب
گامهای اساسی برداشته است. همچنین روشن شد که با ارائهی الگوی دینی در حوزهی اندیشه تأکید بر وحدت
امت، بسط عدالت، مرم سالاری دینی، حمایت از مستضعفان و ترویج روحیهی استکبارستیزی دارد و در
عرصهی عمل با تأسیس نهادهای جهانی و برنامه های فرهنگی بر نفوذ خود افزوده و زمینه ی همگرای و زیست
مسالمت آمیز را فراهم ساخته است.