خلاصة:
هدف: توجه به بازار کار همواره در صدر برنامه‌ریزی‌های اقتصادی قرار داشته است. اما در بیشتر موارد توجه به کمیت‌ها به مراتب بیشتر از
کیفیت آن مدنظر بوده است و این نیز با تمایزات منطقه‌ای که مناطق شهری و روستایی از عمده‌ترین نمود آن قلمداد می‌شوند. به‌صورت
بارزتری و به‌نفع مناطق شهری نمود یافته است؛ ازاین‌رو این مقاله با هدف ارزیابی و تبیین کیفیت بازار کار مناطق روستایی استان‌ها با استفاده از
شاخص کار شایسته به رشتة تحریر درامده است.
روش: درراستای هدف این پژوهش و برای تفکیک مناطق همگن از مناطق غیر همگن؛ از روش تاکسونومی عددی استفاده شده است و تلفیق
شاخس‌ه در ستاطق سکن بل روش تایسیس صورت گوفته استه
بافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد دو استان تهران و سیستان‌وبلوچستان ازحیث شاخص کار شایسته به‌عنوان مناطق غیرهمگن تلقی
می‌شوند و علاوهبرآن» این شاخص در سال پایانی برنامة چهارم تسبت به سال ابتدایی آن تنها در سه استان مازندران: قم و کهگیلویه و پوبراحمد
بهبود یافته است. همچنین, شاخص کار شایستة مناطق روستایی با گذشت زمان به‌سمت همگنی پیش نرفته و همچنان تمایزات آشکاری میان
بازار کار مناطق روستایی قابل‌مشاهده است.
محدودیت‌ها/ راهبردها: سازمان بین‌المللی کار مجموعه‌ای ۳۰ عضوی از نماگرهای کار شایسته را معرفی نموده است تا براساس آن‌ها کشورها
قادر به ارزیابی و بررسی بازار کار خود باشند و این در حالی است که با توجه به داده‌های موجود تنها محاسبة ٩ نماگر از ۳۰ نماگر کار شایسته در
مناطق روستایی ایران امکان‌پذیر است؛ ازاین‌رو ایجاد زمینه برای امکان دست‌یابی به مجموعة نماگرهای کار شایسته و درنتیجه امکان محاسبة
شاخص کار شایسته در مناطق روستایی به‌صورت کامل؛ راهبرد این پژوهش برای آینده است.
راهکارهای عملی: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که مناطق روستایی کشور ازحیث شاخص کار شایسته مناطقی همگن نیست و این
شاخص در سال ۱۳۸۸ نسبت به سال ۱۳۸۴ در بیشتر مناطق روستایی کاهش داشته است و بنابراین با توجه به سیاست‌های بازار نمی‌توان
انتظار داشت تا مهاجرت‌های روستا- شهری کاهش یابند؛ براین‌اساس» لازم است تا بهبود شاخص کار شایسته در صدر این سیاست‌ها در مناطق
روستایی قرار گیرد.
اصالت و ارزش: در این مقاله سعی شده است تا علاوه‌بر بررسی ابعاد کمی بازار کار در مناطق روستایی (کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال)»
ابعاد کیفی آن نیز برای اولین بار در این مناطق بررسی گردد؛ رویکردی که می‌تواند موردتوجه سیاست‌گذاران بازار کار به‌طورکلی و
سیاست‌گذاران این حوزه در مناطق روستایی ایران به‌صورت ویژه قرار گیرد.
Purpose: Labor market is one of the most important markets in Iran as in many developed and developing countries. However, although attention to this market has always been at the forefront of economic planning, but in most cases, quantity matters more than quality in this market. It is also visible as regional differences especially the case in urban areas. Therefore, the study of the quality of labor market in rural regions is very important in each aspect. Various indices can be used to evaluate the quality of labor market, decent work is one of those. Therefore, this paper attempts to evaluate the rural areas in terms of this indicator. Methodology: The numerical taxonomy method is used to separate homogeneous areas from non-homogeneous regions and TOPSIS method is applied to assimilate the parameters in homogeneous areas. Finding: The results show that both of Tehran and Sistan and Baluchestan Provinces are situated in non-homogeneous regions in terms of decent work. In addition, this indicator is improved only about Mazandaran, Qom and Kohgiluyeh and Boyerahmad provinces in the final year of the forth economic development program in comparison with first year of this plan. In addition and based on the results of this study, rural areas according to the decent work index haven’t gone to the homogeneity and there are obvious differences between the labor markets in rural areas. Research limitation: ILO introduced a set of 30 decent work indices in order to enable countries to assess and evaluate their job market. While, only 9 indicators is possible to calculate considering to available data in rural areas of Iran. Hence, creating the possibility for achieving to all of decent work and thus calculating the indicators of decent work in rural areas as a whole is the strategy of the future. Practical implications: The results of this study suggest that rural areas is not homogenous regions in terms of decent work indices and the decent work indicators in 2009 compared to 2005 decreased in most rural areas. Hence, according to the market policies, the rural-urban migrations cannot be expected to decrease and so it is necessary to promote decent work indicators in rural areas. Original/value: In this study in addition to quantitative aspects (decrease in unemployment rate and job creation), the qualitative dimension the rural labor market is assessed for the first time in these areas, an approach that could be considered by labor market policy makers as a whole and policy makers in the field of rural areas of Iran specially.
(
, 
, 
)
