خلاصة:
توجه به پیش بینی مسایل اجتماعی قبل از وقوع، اقدامی کنش گرایانه با هدف جلوگیری از آسیبهای اجتماعی است . در جامعهای مانند ایران که از بافت فرهنگی اسلامی برخوردار است، فقدان چارچوب آینده پژوهی اسلامی برای شناسایی مسائل و آسیب های اجتماعی خلائ رویکردی بزرگی محسوب میشود. بنابراین هدف اصلی این مقاله ارایه چارچوب آینده پژوهی اسلامی برای شناسایی آسیبهای اجتماعی است.این مقاله با استفاده از روشهای آیندهپژوهانه؛ تصویر پردازی از آینده و کیفینگری نسبت به نتایج حاصل از روندها و عدم قطعیتهای آینده مبتنی بر رویکرد کیفی است.گرداوری اطلاعات توصیفی از طریق کتابخانهای و مصاحبهای انجام شده است. دادهها نشان میدهد برای شناسایی عواملی که موجب شکلگیری آسیبهای اجتماعی میشوند، باید در لایههای زیرین واقعیتهای اجتماعی به جستجوی ساختارهای معنایی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ... پرداخت .نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان میدهد؛ هرگونه بررسی، اکتشاف و ارزیابی مسائل آینده جامعه اسلامی ایران و پیامدها و آسیبهای اجتماعی آن در راستای تدوین راهکارها و راهبردهای مواجه و مدیریت این مسائل درکانون فعالیتهای آینده پژوهی اسلامی قرار دارد. بنابراین مدیریت آسیبهای اجتماعی مستلزم اتخاذ رویکردی آیندهپژوهانه، در یک چارچوب اسلامی مبتنی بر نظام تدبیر است که در این پژوهش به شکل نظامند طراحی خواهد شد .
Paying attention to anticipating the social issues before they occur is an active action aimed at preventing the social harms. In a society like Iran, with an Islamic cultural context, the lack of an Islamic futurological framework for the identification of the social harms is a terrible absence of approach. Therefore, this paper aims to present an Islamic futurological framework for the identification of social harms.
This paper, using futurological methods, imaging the future, and qualifying the results of the future trends and uncertainties, is based on a qualitative approach. The descriptive data have been collected through libraries and interviews. The data show that in order to identify the factors that cause the social harms to form, the lower layers of the social realities have to be searched for the semantic, social, political, and cultural structures. The results show that any kind of the examination, findings, and evaluation of the future issues of the Islamic society of Iran and its consequences and social harms for formulating the strategies mechanisms to face and manage these issues are at the heart of the Islamic futurological activities. Therefore, managing social harms requires the adoption of a futurological approach in an Islamic framework based on the system of planning, which has been systematically designed in the present study.
ملخص الجهاز:
نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان مي دهد؛ هرگونه بررسي ، اکتشاف و ارزيابي مسائل آينده ي جامعه اسلامي ايران ، پيامدها و آسيب هاي اجتماعي آن در راستاي تدوين راهکارها و راهبردهاي مواجه و مديريت اين مسائل در کانون فعاليت هاي آينده پژوهي اسلامي قرار دارد.
نظام بازخورد: نظام فراگير انباشت نتايج فرايندي و فراورده اي ، ب - نظام مسايل : مسايل و کانون هاي توجه و ج - نظام اثر: نظام سلامت اجتماعي لذا، مدل تدبير در اين پژوهش براي پيش بيني ، کنترل و پيشگيري آسيب شناسي آينده بر سه پايه نظام پايش ، اقدام و بازخورد قرار دارد که به عنوان ورودي «طرح راهبردي شوراي تربيتي - تعليمي آينده پژوهي در کنترل و پيشگيري آسيب هاي اجتماعي » مي باشد.
٢. اگر جامعه بخواهد مسير تعليم و آموزش خود را از طريق نظام تربيتي طي کند و تربيت مقدم بر آموزش ديده شود، مطلوب هاي چنين سياستي چه خواهد بود؟ در اين رابطه ، مطالب زيادي قابل طرح است که بايد مورد توجه قرار گيرد.
(In Persian) • Eivazi, Mohammad Rahim (2018), A criterion for identifying injuries with emphasis on the future pathology of social issues, Quarterly Journal of Islamic Studies of Social Injuries, Volume 1, Number 3 - Consecutive Issue 3, 1-28.
(In Persian) • Eivazi Mohammad Rahim and Inanloo, Soleiman (2019), Identifying the Efective Factors and Trends of the Social Challenges of the Islamic Republic of Iran in the Next 15 Years, National Quarterly Journal of National Security, Volume 9, Number 32, 297-329.