خلاصة:
هدف این پژوهش بررسی تأثیر تحریف شناختی بر خودانتقادی با واسطه‌گری ویژگی‌های شخصیتی بر دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. طرح پژوهش، رابطه‌ای از نوع معادلات ساختاری است و جامعۀ آماری این پژوهش را کلیۀ دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1399 تشکیل داده، نمونۀ پژوهش 350 نفرند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌های خودانتقادی، تحریف شناختی و ویژگی‌های شخصیتی و روش تحلیل داده‌ها، مدل‌یابی معادلات ساختاری است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد مدل یاد شده، برازش قابل قبولی با داده‌ها دارد؛ ویژگی‌های شخصیتی و تحریف شناختی به طور معناداری خودانتقادی را پیش‌بینی می‌کنند؛ تحریف‌شناختی اثر مستقیم معناداری در پیش‌بینی خودانتقادی دارد؛ اثر غیرمستقیم تحریف‌شناختی بر خودانتقادی با واسطه‌گری ویژگی‌های شخصیتی مثبت و معنادار است؛ همچنین خرده‌مقیاس‌های برون‌گرایی، توافق، گشودگی و وظیفه‌شناسی بر خودانتقادی، اثر معنادار منفی و روان رنجورخویی بر خودانتقادی اثر معنادار مثبتی دارد. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، با کم کردن تحریفات شناختی می‌توان خودانتقادی را کاهش داد.
The aim of this study was to investigate the effect of cognitive distortion on self-criticism mediated by personality traits in students of Islamic Azad University of Tehran. The method of this research is correlation and its statistical population is the students of Islamic Azad University of Tehran in 1399. The research sample was 350 people who were selected by multi-stage cluster sampling. Data collection tools were self-critical questionnaires, cognitive distortion and personality traits. The method of data analysis is structural equation modeling. The results showed that the model has an acceptable fit with the data. The results also showed that personality traits and cognitive distortion significantly predict self-criticism. Cognitive distortion has a significant direct effect on self-critical prediction. The indirect effect of cognitive distortion on self-criticism is mediated by positive and significant personality traits. Also, the subscales of extroversion, agreement, openness and conscientiousness have a significant negative effect on self-criticism and neuroticism has a significant positive effect on self-criticism. According to the results obtained in this study, it can be used to reduce self-criticism by reducing cognitive distortions.
ملخص الجهاز:
چکیده هدف این پژوهش بررسی تأثیر تحریف شناختی بر خودانتقادی با واسطه‌گری ویژگی‌های شخصیتی بر دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران است.
نتایج پژوهش نشان می‌دهد مدل یاد شده، برازش قابل قبولي با داده‌ها دارد؛ ویژگی‌های شخصیتی و تحریف شناختی به طور معناداری خودانتقادی را پیش‌بینی می‌کنند؛ تحریف‌شناختی اثر مستقیم معناداری در پیش‌بینی خودانتقادی دارد؛ اثر غیرمستقیم تحریف‌شناختی بر خودانتقادی با واسطه‌گری ویژگی‌های شخصیتی مثبت و معنادار است؛ همچنین خرده‌مقیاس‌های برون‌گرایی، توافق، گشودگی و وظیفه‌شناسی بر خودانتقادی، اثر معنادار منفی و روان رنجورخویی بر خودانتقادی اثر معنادار مثبتی دارد.
The effect of cognitive distortion on self-criticism mediated by personality traits in the students of Islamic Azad University of Tehran dariush mehrafzoon, PhD Student Educational Psychology, Semnan Branch, Islamic Azad University, Semnan, Iran.
Abstract The aim of this study was to investigate the effect of cognitive distortion on self-criticism mediated by personality traits in students of Islamic Azad University of Tehran.
The indirect effect of cognitive distortion on self-criticism is mediated by positive and significant personality traits.
(2017) Rajabi et al در پژوهش خود نشان داد با وجود رابطۀ خطی و مستقیم بین خودانتقادي و افسردگی، خودخاموشی نقش مهمی بین این دو متغیر بر عهده دارد و باعث می‌شود عزت نفس و هویت فرد آسیب ببیند.
بحث و نتیجه‌گیری یافته‌های پژوهش نشان داد که داده‌ها با مدل برازش دارند ، بنابراین خودانتقادی به عنوان یکی از متغیرهای نامطلوب می‌تواند از دو متغیر تحریف شناختی و ویژگی‌های شخصیتی متأثر باشد.
(
, 
, 
)
