مروری بر تحقیقات قراردادها در زنجیره‌ی تأمین با در نظر گرفتن تعداد سطوح و نوع قراردادها مقالة

این مطالعه به بررسی قراردادهای مورد استفاده در زنجیره‌ی تأمین می‌پردازد. تعداد هفتادوچهار مقاله‌ی بین‌المللی از سال 2004 تا 2021 و هفت مقاله‌ی فارسی طی سال‌های اخیر در حوزه‌ی قراردادها در زنجیره‌ی تأمین، مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به دسته‌بندی‌های صورت گرفته این نتیجه حاصل شده است که بیشترین قرارداد مورد استفاده در زنجیره‌ی تأمین جهت هماهنگی، قرارداد اشتراک درآمد با فراوانی 35 مقاله است. از نتایج دیگر می‌توان گفت که از مجموع 81 مقاله در 58 مقاله از رویکرد نظریه‌ی بازی‌ها استفاده شده است که رویکرد استکلبرگ با فراوانی 39 مقاله، بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده‌است. به نظر می‌رسد بیشتر مقالات (74 مقاله)، با توجه به محدودیت‌های موجود، زنجیره‌ی تأمین دو‌سطحی را ترجیح می‌دهد. یکی از مهم‌ترین نتایج این بود که گاهی هرکدام از قراردادها به‌تنهایی نمی‌تواند زنجیره‌ی تأمین را هماهنگ سازد؛ بلکه ترکیبی از آن‌ها منجر به هماهنگی زنجیره‌ تأمین می‌گردد.

This study examines the contracts used in the supply chain. 74 international articles from year 2004 to 2021 and 7 recently published Persian articles in the field of supply chain contracts have been studied. According to the classifications, it has been concluded that the most used contract in the supply chain for coordination is the revenue sharing contract with a frequency of 35 articles. It has been observed that in 58 out of 81 articles, the game theory approach has been used, in which Stackelberg's approach has the highest number of articles with 39 articles. Most articles (74 articles) seem to prefer a two-tier supply chain, due to their limitations. One of the most important results was that sometimes each of the contracts cannot coordinate the supply chain lonely, but a combination of them leads to the coordination of the supply chain.