نقال، بازیگر هزار نقش و تماشاگر هنرمند مقالة

"-کارکردهای آواز آغازین:از آنجا که مکان اجرای این‌گونه نمایش‌ها در قهوه‌خانه‌ها، میدان‌ها،گوشه‌وکنار کوچه‌ها و معابر عمومی بود،تلاش برای دیدن یک نمایش و یا شرکت در یک مراسم نمایشی با صدای بلند و در معبر عمومی با اهداف زیر انجام‌ می‌شد: اطلاع‌رسانی به اهالی محل؛ایجاد کشش و جاذبه در اهالی و گذرندگان؛گرم نمودن‌ مجلس و آمادگی نقال جهت برگزاری مجلس نقل؛ایجاد آمادگی در مخاطب تا به تدریج‌ و آرام‌آرام با داستان یا داستان‌های نقل مجلس موردنظر همسو شوند؛گفتگو با نقال‌ که بیشتر شکل پرسش و پاسخ دارد و به صورت سوالاتی که پیشخوان می‌پرسد و نقال‌ پاسخ می‌گوید به‌عنوان کلاس درسی برای پیشخوان،تا بیاموزد و آموخته‌ها را به کار بندد و آزمون پس دهد. ج:روایت‌گر میدان نقال همواره به‌عنوان یگانه روایتگر میدان،تمایز بین خود و نقش‌های نقل را حفظ کرده و به مخاطب هم یادآور می‌شود،(کیفیتی که در همهء گونه‌های نمایش ایرانی وجود دارد و بخشی از ساختار آن را می‌سازد. د:تماشاگر،بازیگر سوم نقل از آغاز نقل با شعر و آواز پیشخوان تماشاگر نیز با ذکر صلوات به روح نیکان زنده و درگذشته و نفرین به ارواح پلیدان و پلشتی برخی زندگان،همراهی خویش را نه تنها با نقال بلکه با تفکر و دل به دور از پلشتی او اثبات می‌کند و کارکرد خود را به‌عنوان بخش‌ عمده‌ای از نمایش متبلور می‌سازد. -زمان روایی،کیفیت زمانی تعریف شده در کنش‌های نمایشی و ارتباط بین وقایع‌ و بخش‌های مختلف نقل است که برخی از این موارد،به طومار تحمیل شده و اجرا تحت‌ تاثیر ملزومات طومار شکل می‌گیرد و برخی دیگر نیز به واسطهء تجربه و ذوق نقال به‌ وجود می‌آید."