خلاصة:
یکی از عملهای جراحی پزشکی رایج در بین جوامع و متخصصان علوم پزشکی عمل
جراحی زیبایی است. این عمل جراحی برخلاف تصور مردم فقط در صورت بیمار بوده و
تزئینی نیست و بلکه ممکن است در جسم بیمار هم اتفاق بیافتد، اما چون تغییرات در
صورت در پی عملهای جراحی زیبایی بیشتر نمایان است این مورد محل بحث نویسندگان
قرار گرفته است. حال این سوال مطرح میشود که از منظر فقهاء عمل جراحی زیبایی با
اذن و بدون اذن شوهر چگونه مورد تحلیل و تبیین قرار میگیرد؟ در پاسخ به این سوال
در وهله اول به اهمیت و ضرورت مساله، پیشینه تحقیق و بعد به مفهوم شناسی واژه های
تحلیل فقهی و عمل جراحی زیبایی و اذن شوهر میپردازیم. این نوشتار با روش کتابخانه ای
ابتدا به جمع آوری و با روش تحلیلی تبیینی به پردازش اطلاعات پرداخته است که آن
عبارتاند از: اولا پزشکان در جهت رفاه مالی تبلیغات دور از واقعیت را سر لوحه شغل
خود قرار ندهند و مشاورههای پزشکی با درجه علمی بالا را در اختیار بیمار قرار دهند.
ثانیا بیمارانی که مورد تجویز پزشک متخصص قرار میگیرند، نهایت تقوای دینی خود را
سر لوحه کار خود قرار دهند تا خواهان عمل جراحی زیبایی از نوع غیر ضروری و اشرافی
نباشند. ثالثا مکلفان اگر خودشان فقیه و محتاط در امور دینی نیستند وظیفه دارند آخرین
بروزرسانی رساله مرجع را در نظر داشته باشند. بنابراین مشخص میشود که اگر عمل
جراحی زیبایی از روی هوای نفس نباشد و خود فرد عاقل و بالغ باشد با تجویز پزشک
متخصص مانعی ندارد.
ملخص الجهاز:
حال مسأله مذکور اين سوال را به ذهن ميآورد که با توجه به اهميت زنان به زيبايي خودشان و روي آوردن تعدادي از زنان امروزه به عمل جراحي زيبايي که با متد جديد علاقه زنان بيشتر شده ، مورد تأييد منابع فقهي شيعه بوده يا نه ، و آيا اجازه شوهر در اين مطلب مهم است يا نه ؟ ضرورت و اهميت ديگر مسئله اين است که کساني هم که مسأله برايشان مورد ابتلا نبوده نظرات فقهاي شيعه را بدانند تا بتوانند با توجه به فقه شيعه فرهنگ سازي کنند.
حال در اين مقاله بررسي ميشود که از نظر منابع فقهي شيعه تجويز پزشک جهت عمل جراحي زيبايي در امر مداواي اندام هاي ناقص و سوخته مشکل دارد يا خير؟ و آيا اذن شوهر که نوعي ولايت و سرپرستي بر همسر خود دارد لازم است ؟ ١.
اما نکته مهم و قابل توجه اين است که اين عدم رضايت از جسم خود باعث اختلالات رواني و منحل کردن خط زندگي شده که در اين صورت با تجويز و نظر پزشک متخصص به عمل جراحي زيبايي روي مي آورند و مشکل شخص حل و به ادامه زندگي خود مي پردازد.
در اين مورد قرآن کريم زنان را دستور به عدم بروز زينت هاي خود کرده ، زيرا در روزگار جاهليت زينت هاي خود را در ملأ عام بروز ميکردند، حال فقهايي که حکم به عدم جواز عمل جراحي زيبايي ميدهند اين آيه را براي استدلال خود آورده اند و گفته اند اگر به قصد امور لهو و لعب باشد حرام است ، چون سبب گرايش بقيه عوام الناس به آرايش و خودنمايي و بروز ناهنجاريهاي احتمالي در جامعه اسلامي خواهد شد.