از روزگار رفته حکایت الأدب والفن

"نخست آنچه در مورد فضای اسطوره‌ای این شعر گفتنی است،این است که برخورد شاعر با شخصیت‌های اسطوره‌ای چون جمشید،کاووس، (به تصویر صفحه مراجعه شود) از روزگار رفته حکایت شعری و یادی از حکیم محمد هیدجی ضیاء الدین ترابی رستم،سهراب و حتی اسکندری،برخوردی است‌ جدید و جذاب. همچنین‌ «مطرب»نیز دیگر مطرب معمولی نیست،شخصیتی‌ است فرازمانی که یا مثل شاعر در کنار این شخصیتهای‌ اسطوره‌ای زندگی می‌کند و یا این شخصیتها هستند که‌ در زمان و زمانه او به سر می‌برند. و غیر از این کلمات قافیه،نظیر:خوشگوار،نار، یار و بهار و غیره،واژگان فارسی دیگری در شعر به‌ کار رفته مثل:نزار،گلشن،مطرب،مرغزار،حمار که در هنگام ترجمه سعی شده به جای آنها واژگان‌ مصطلح امروزی به کار نرود و عین همین واژگان در هنگام ترجمه مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛تا به گونه‌ای‌ زبان و ساختار کلی شعر حفظ شده باشد."