خلاصة:
هدف نهایی توسعه بهبود وضعیت مردم از بعد مادی و معنوی است. از این رو برنامه ریزی و سیاست گذاریهای اجتماعی باید به این مهم توجه داشته باشند. در این پژوهش در صدد هستیم برنامههای چهارم، پنجم و ششم توسعه را با محوریت مسائل اجتماعی و نگاهی به عملکرد دولت در موضوعات مختلف سلامت و بهداشت، آموزش، اشتغال، اعتماد و سرمایه اجتماعی بررسی کنیم. اینکه هر کدام از این برنامهها بیشتر روی کدام موضوع یا محورها تاکید داشتهاند. دارای چه مزیتهایی بودهاند. چه خلاءهایی داشتهاند. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده است و از ابزار کتابخانه استفاده گردیده است.
The ultimate goal of development is to improve the condition of the people materially and
spiritually. Hence, social planning and policy-making must pay attention to this important
issue. In this study, we intend to review the fourth, fifth and sixth development plans with
a focus on social issues and a look at the government's performance in various issues of
health, education, employment, trust and social capital. Which topic or axes did each of
these programs focus on the most? What advantages have they had? What gaps have they
had. The research method was descriptive and analytical and library tools were used.
ملخص الجهاز:
و ماده ٩٧: که دولت مکلف است با توجه به استقراء سازماني نظام جامع تأمين اجتماعي در برنامه چهارم پوشش جمعيتي خدمات و حمايت هاي مالي مورد نظر اصل ٢٩ قانون اساسي که طبق آن از محل درآمدهاي عمومي و درآمدهاي حاصله از مشارکت مردم در فعاليتهاي بيمه اي – حمايتي و امدادي به صورت تدريجي موارد زير را پوشش دهد.
٦) فراهم کردن حمايت هاي حقوقي ، براي دفاع از حقوق فردي ، خانوادگي و اجتماعي فقرا ٥ ماده ١٥٣ دولت مکلف است با توجه به استقرار سازماني نظام جامع تأمين اجتماعي در برنامه چهارم پوشش ، جمعيتي ، خدمات و حمايتها مالي موردنظر اصل ٢٩ قانون اساسي را طبق قوانين از محل در آمدهاي عمومي و درآمدهاي حاصل از مشارکت مردم از طريق فعاليت هاي بيمه اي ، حمايتي و امدادي به صورت تدريجي و به شرح ذيل افزايش و به اجرا بگذارد: ١) افزايش پوشش بيمه هاي اجتماعي با توجه خاص به روستائيان .