خلاصة:
جهان امروز دچار تغییر و تحول عظیمی به سمت فناوری اطلاعات داشته است. امروزه فناوری اطلاعات نقش به سزایی در توسعه انسانی، اقتصادی و رفاه جوامع یافته و صنایع به سمتدانش محور شدن پیش رفته اند. فناوری اطلاعات به عنوان از نظر اقتصادی دارای اثرات قابل توجهی بوده و از سوی دیگر، بحث فناوری اطلاعات به عنوان یکی از عوامل موثر بر تصمیم گیری و سیاست گذاری ها در تمام بخش های کشور مطرح می باشد، توجه اخیراز سال۱۳۹۰ به شاخص های ملی بخش فناوری اطلاعات در حساب های ملی گواه بر این مدعاست. در ایران، فناوری اطلاعات صنعتی نوپا محسوب شده و به دلیل نقش راهبردی مدیریت آن و از طرفی، شرایط خاص اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشور شرایط ویژه ای را برای این صنعت بوجود آورده است. صنعت فناوری اطلاعات ریسک های مالی، اجتماعی، فناوری-اجتماعی و فرهنگی خاص خود را دارد، یکی از چالش های مدیریت یک صنعت نوپا شناسایی ریسک های موجود و استفاده از ابزارهای مدیریت ریسک برای شرکت های فعال در این صنعت است .بنابراین نیاز بیشتری به نظارت و کنترل ریسک های سیستمی وجود دارد. از آنجاییکه ریسک سیستمی به ریسک سقوط سیستم مالی که ناشی از ارتباطات میان موسسات است گفته می شود بنابراین تعیین ریسک شرکت بر شرکت از جمله موارد مهمی است که باید مدنظر باشد تا در پی آن بحران بزرگتری به وقوع نپیوندد. در تحقیق حاضر، به مطالعه ادبیات موضوعی و پیشینه های مربوط به ریسک سیستمی پرداخته و در نهایت روش های پرکاربرد تحقیق در این زمینه بررسی گردیده است .