خلاصة:
عدالت سیاسی به مثابه برترین ارزش انسانی- مدنی، نگهبان آزادی، امنیت، سلامت و رفاه و سعادت آدمی است که شرایط زندگانی مدنی افراد را ممکن میسازد و حقوق آنها را در محیط جمعی تضمین مینماید. اما مهمترین مساله در عرصه عمل سیاسی، معیارهایی است که با ادراک آنها میتوان پی بوجود عدالت سیاسی در جامعه برد. از این رو مساله ما، در این پژوهش، بررسی معیارهای تحقق عدالت سیاسی بر مبنای اندیشه شهید صدر و سوال اساسی نیز این است که بر مبنای نگرش شهید صدر چه معیارهایی میتواند بیانگر تحقق عدالت سیاسی در جامعه باشد؟ در پاسخ به ما با بکارگیری روش متن پژوهی نظریه – متن محور و هرمنوتیک قصدگرا با مشی استنباطی به شناخت قصد او در خصوص این معیارها با تکیه بر دادههای اسنادی و برداشت خود از اندیشه او میپردازیم. در این نگاه، «عدالت سیاسی یعنی مشارکت برابر تمامی افراد جامعه در عرصه تدبیر امور عمومی و برخورداری از حقوق و قانون برابر و ورود در سیاست جامعه و اخذ مناصب بر مبنای استحقاق» که بدون آن جامعه توانایی لازم برای تحقق ارزشهای مدنی را از دست میدهد که ما آن را عدالت مردم محور یا عدالت عموم محور مینامیم. دراین نگاه معیارهایی چون تحقق جانشینی انسان در زمین از طریق ایجاد نظام سیاسی عادلانه و مردمی، قانونمندی جامعه در عرصه شرع اسلام و عقل (منطقه فراغ قانونی)، برابری تمام افراد در برابر قانون، رشد و توسعه همه جانبه عادلانه و پایدار، مشارکت همگانی، مراعات کرامات انسانها در عرصه حیات اجتماعی، تامین مصالح عمومی جامعه، مراعات مصلحت دین یا شریعت رعایت آزادیها و حقوق شهروندی، عزت سیاسی، استقلال جامعه، احساس وجود امنیت عمومی، توزیع عادلانه مناصب سیاسی و وجود نهادهای عمومی مشورتی و جوامع مدنی و فعال بودن آنها مورد نظر است.