واکاوی عوامل مؤثر بر سازگاری‌ والدین دارای کودک مبتلا به درخودماندگی مقالة

زمینه: اگرچه توجه به نیازهای روانی و اجتماعی خانواده‌های دارای فرزند مبتلا به درخودماندگی به عنوان یکی از اهداف مراکز سلامت است و برخی مطالعات طی مصاحبه‌های ساختارمند با مادران دارای فرزند درخودمانده ابعاد سازگاری آن ‌ها را شناسایی کرده‌اند، با این حال مطالعه‌ای که به صورت عمیق به شناسایی مؤلفه‌های سازگاری زوجین با فرزند درخودمانده بپردازند وجود ندارد. هدف: هدف مطالعه حاضر واکاوی و شناسایی الگوهای مختلف سازگاری زوجین دارای کودک مبتلا به اختلال درخودماندگی بود. روش: روش مطالعه حاضر کیفی بر اساس رویکرد داده‌بنیاد بود. برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه‌های عمیق استفاده شد و بر اساس فرآیند کدگذاری باز، محوری و انتخابی، کدهای استخراج شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جامعه آماری مطالعه حاضر کلیه زوجین دارای کودک درخودمانده در شهر تهران بودند که با استفاده روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس سطح اشباع نظری، تعداد 15 نفر از این زوجین به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ‌ها: با توجه به نتایج به دست آمده، 6 مقوله محوری نقش دین / معنویت با مقوله‌های اصلی (باورها و آموزه‌های دینی و اعتقاد به مشیت الهی)، ویژگی‌های شخصیتی با مقوله‌های اصلی (توانمندی‌های روانشناختی، پذیرش بنیادین، معنای زندگی)، افزایش دانش و آگاهی با مقوله‌های اصلی (نقش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در آگاه سازی والدین، دریافت آموزش و یادگیری، توانبخشی و درمان کودک)، فشار اجتماعی با مقوله‌های اصلی (فشار قانون و الزامات و محدودیت‌های اجتماعی) و ملاحظات سبک زندگی با مقوله‌های اصلی (ایجاد تغییر در نحوه زندگی متناسب با شرایط پیش آمده، گذر زمان) در فرآیند سازگاری والدین با کودکان اتیسم تأثیرگذارند. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر، اطلاعات جدیدی در رابطه با عوامل تأثیرگذار در زمینه سازگاری والدین با کودکان مبتلا به درخودماندگی به دست می‌دهد که می‌تواند در مداخلات درمانی و فرآیند سازگاری و مواجه‌ والدین با مشکلات مربوط به کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی مورد توجه قرار گیرد.

Background: Although the attention to the psychological and social needs of families with autism children has been identified as one of the objectives of health centers and some studies have identified their compatibility dimensions in structured interviews with mothers having their own children. However, a study that is deeply concerned with the identification of couple's adaptation to their child does not exist. Aims: This study`s concern is to identify and model the patterns of adaptation of couples with their autistic children. Methods: this was a qualitative study using grounded theory approach. Data were collected through in-depth interviews. The data were analyzed based on the open, axial, and selective coding process. The population of the study were couples with autistic children in Tehran and 15 were selected by using purposive sampling method based on the level of the theoretical saturation as samples. Results: According to the results, 6 central categories of the role of religion / spirituality with the main categories (religious beliefs and teachings and belief in divine providence), personality traits with the main categories (psychological abilities, basic acceptance, meaning of life), Increasing knowledge and awareness with the main categories (role of media and social networks in informing parents, receiving education and learning, rehabilitation and treatment of children), social pressure with the main categories (pressure of law and social requirements and restrictions) And lifestyle considerations with the main categories (making changes in lifestyle according to the circumstances, the passage of time) affect the process of adaptation of parents with children with autism. Conclusion: The findings of the present study provide new information about the factors affecting the adjustment of parents to children with autism that can be considered in therapeutic interventions and the adjustment process and parents' problems with children with autism.