مدل‌یابی ساختاری پیش‌بینی خودمدیریتی درد مزمن برحسب مهارت‌های ذهن‌آگاهی، باورهای فراشناختی و راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان در افراد مبتلا به دردهای مزمن اسکلتی - عضلانی مقالة

زمینه: بررسی ادبیات پژوهشی نشان داد که خودمدیریتی درد مزمن، نقش مهمی در سلامتی و کارکرد بهینه افراد مبتلا دارد، اما پژوهش‌های اندکی به بررسی عوامل دخیل در آن در قالب یک مدل روانشناختی پرداخته‌اند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی برازش مدل مفهومی خودمدیریتی درد مزمن بر اساس مهارت‌های ذهن‌آگاهی، باورهای فراشناختی و راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان با داده‌های تجربی حاصل از افراد مبتلا به دردهای مزمن اسکلتی - عضلانی طرح‌ریزی شد. روش: طرح این پژوهش، توصیفی - همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه افراد مبتلا به دردهای مزمن اسکلتی - عضلانی مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهر تهران در حدفاصل تیرماه 1399 تا دی‌ماه 1400 بود. از این میان تعداد 272 نفر از افراد واجد شرایط از دو بیمارستان امام حسین (ع) و بعثت تهران، به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های خودمدیریتی درد مزمن (نیکولاس و همکاران، 2012)، پنج‌وجهی ذهن‌آگاهی (بائر و همکاران، 2008)، باورهای فراشناختی (ولز و کارترایت - هاتون، 2004)، نظم‌جویی شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) و درجه‌بندی شدت درد مزمن (ون کورف و همکاران، 1992) به صورت پیمایش بر خط (اینترنتی) جمع‌آوری و سپس تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل مفهومی خودمدیریتی درد مزمن بر اساس داده‌های حاصله، برازش مناسب و معناداری داشت (2/41 =CMIN/d، 0/068 =SRMR، 0/068 =RMSEA، 0/077 =PNFI، 0/903 =CFI، 0/904 =IFI، 0/872 =GFI). منطبق بر یافته‌ها، تمامی متغیرهای پیش‌بین به شکل مستقیم قابلیت تبیین خودمدیریتی درد مزمن را داشتند (0/05 >p). بعلاوه بیشتر مسیرهای غیرمستقیم نیز تأثیرات معناداری بر خودمدیریتی درد مزمن نشان دادند (0/05 >p). نتیجه‌گیری: روابط ساختاری مهارت‌های ذهن‌آگاهی، باورهای فراشناختی و راهبردهای نظم‌جویی شناختی هیجان می‌توانند تبیین قابل توجهی از خودمدیریتی درد مزمن در افراد مبتلا به دردهای مزمن اسکلتی - عضلانی ارائه دهند. لذا طراحی مداخلات آموزشی بر مبنای روابط ساختاری مدل مذکور می‌تواند به بهبود خودمدیریتی درد مزمن در این افراد بیانجامد.

Background: A review of the research literature showed that chronic pain self-management (CPSM) plays an important role in the health and optimal functioning of Affected people. However, few studies have examined the factors involved in CPSM in the form of a psychological model. Aims: This study aimed to evaluate the fit of the conceptual model of CPSM based on mindfulness skills (MS), metacognitive beliefs (MB), and cognitive emotion regulation strategies (CERS) with empirical data obtained from people with chronic musculoskeletal pain. Methods: The design of this research was descriptive-correlation of the type of structural equation modeling research. The statistical population of the present study included all patients with chronic musculoskeletal pain who were referred to Tehran hospitals between June 2020 and December 2021. The sample included 272 eligible individuals from two Imam Hussain and Besat hospitals in Tehran. Data were collected using PSMC-18 (Nicholas et al., 2012), FFMQ-39 (Bair et al., 2008), MCQ-30 (Wells and Cartwright-Hatton, 2004), CERQ-18 (Garnefski and Kraaij, 2006), and the GSCS-7 (Von Korff, et al., 1992) by online survey and then analyzed. Results: The results showed that the conceptual model of CPSM based on the data obtained from participants had a suitable and significant fit (CMIN/d= 2.41, SRMR= 0.068, RMSEA= 0.072, PNFI= 0.077, CFI= 0.903, IFI= 0.904, GFI= 0.872). All predictor variables were able to directly explain CPSM (p (p Conclusion: Structural relationships of MS, MB, and CERS can provide a significant explanation for CPSM in people with chronic musculoskeletal pain. Accordingly, it seems that designing educational interventions based on the proposed model can improve CPSM in these people.