خلاصة:
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی با تاکید بر آموزههای دینی بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی دانش آموزان انجام شد. روش: روش تحقیق در این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش دختر مقطع دوره اول متوسطه دبیرستان پویا در منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 دانش آموز بود که به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. گروه آزمایش در قالب ۸ جلسه یک ساعته در 4 هفته (هر هفته دو جلسه) برنامه آموزش مهارتهای مثبت اندیشی با تاکید بر آموزههای دینی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) جمع آوری و پس از بررسی و تایید پیش فرضها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرمافزار SPSS-25 تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد در مرحله پس آزمون انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی گروه آزمایش بهبود معنی داری داشت (p <0. 05). نتیجهگیری: برنامه آموزش مهارتهای مثبت اندیشی با تاکید بر آموزههای دینی بر انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی تاثیرگذار بوده است که این یافته، توجه ویژه مسئولین در بخش آموزش و پروش را میطلبد.
purpose: The purpose of this study was to determine the effectiveness of teaching positive thinking skills with emphasis on religious teachings on students' motivation for progress and self-efficacy.Methodology: The research method in this study was pre-test post-test semi-experimental with control group. The statistical population of this study consisted of all female high school students of dynamic high school in district 4 of Tehran in the academic year of 1398-98. The sample group consisted of 30 students who were randomly selected and divided into two groups of 15 each. The experimental group received 4 one-hour sessions (4 sessions per week) of positive thinking skills training with emphasis on religious teachings and the control group received no intervention. Data were collected by Hermes Progressive Motivation Scale (1970) and Scherer et al (1982) Self-efficacy Questionnaire and analyzed by multivariate analysis of covariance in SPSS-25 software.Findings: Results showed that in the post-test phase, the motivation for progress and self-efficacy was significantly improved in the experimental group (p Conclusion: Therefore, it can be concluded that positive thinking skills training program with emphasis on religious teachings has been effective on motivation for progress and self-efficacy.
ملخص الجهاز:
يافته ها: يافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون انگيزش پيشرفت و خودکارآمدي گروه آزمايش بهبود معني داري داشت (٠٠٥ واژگان کليدي: آموزش مهارت هاي مثبت انديشي، آموزه هاي ديني ، انگيزش پيشرفت ، خودکارآمدي 1 ١ کارشناسي ارشد مشاوره و راهنمايي، دانشگاه ازاد اسلامي، واحد تهران غرب ، تهران ، ايران مقدمه دانش آموزان در دوران تحصيلي با عوامل متعددي روبه رو هستند که مي تواند سطح تلاش آن ها را تحت تاثير خود قرار داده و پيشرفت و عملکرد دانش آموزان را با فراز و فرود مواجه سازد (ون ، آندرمن و زيمرمن ،١ ٢٠١٩).
نتايج پژوهش هاي مختلف نشان مي دهد آموزش مثبت انديشي بر سازگاري و سرمايه روانشناختي (دهقان نژاد، حاج حسيني و اژه اي، ١٣٩٦)، ابراز وجود (خاکپور، جعفري و جعفري، ١٣٩٣)، سرزندگي تحصيلي، اشتياق تحصيلي و جهت گيري هدف – پيشرفت (بابايي آبراک و صفرزاده ، ١٣٩٧) دانش آموزان تاثير مثبت دارد.
با توجه به مطالب گفته شده پژوهش حاضر در صدد پاسخگويي به اين سوال است که آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاکيد بر آموزه هاي ديني بر انگيزش پيشرفت و خودکارآمدي در دانش آموزان مقطع متوسطه موثر است ؟ روش روش پژوهش حاضر از نوع آزمايشي و طرح مورد استفاده طرح پيش آزمون ـ پس آزمون بود.
براساس نتايج مندرج در جدول ، مي توان گفت که آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاکيد بر آموزه هاي ديني نسبت به گروه کنترل باعث تغيير انگيزش پيشرفت و خودکارآمدي دانش آموزان شد.