خلاصة:
زمینه و هدف: پژوهش حاضر بر مدیریت پیامدهای منفی امنیتی رشد مدیریتنشدهی اقامتگاههای گردشگری غیررسمی در همدان تاکید دارد و بر این پایه شناخت و تحلیل مهمترین رهیافتهای موجود و تفاوتهای نگرشی میان مدیران و متخصصان نهادها و سازمانهای مرتبط با امنیت گردشگری را در کانون هدف قرار میدهد.
روش: پژوهش بهلحاظ هدف کاربردی و به لحاظ فرایند روششناختی از نوع آمیخته (کیفی-کمّی) است. گزارههای بدستآمده از مطالعه کیفی مبنای طراحی پرسشنامه محققساخته در مرحله کمّی قرار گرفت. جامعهآماری در مرحله کمّی مدیران عالی سازمانهای ذینفع از امنیت گردشگری در همدان است. با استفاده از جدول مورگان 60 نفر به روش طبقهای انتخاب شدند. دادههای پرسشنامه با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمونهای کایاسکوئر، فریدمن و کروسکال-والیس تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: براساس یافتههای مرحله کیفی 17 گزاره به عنوان رهیافتهای مدیریت پیامدهای امنیتی اقامتگاههای گردشگری غیررسمی شناسایی شد. یافتههای بدست آمده از دادهها بیانگر آن است که در بیشتر موارد، پاسخگویان میزان اهمیت 17 گزاره استخراج شده را در سطح بالایی تایید میکنند، اما در 4 مورد از رهیافتها اختلافنظر معناداری میان شش گروه از افراد نمونه مشاهده میشود.
نتیجهگیری: پنج گزاره نخست به طور غالب بر اهمیت رویکرد «آموزش و اطلاعرسانی به ذینفعان گردشگری» تاکید دارند؛ در رتبههای میانی بیشتر گزارهها بر رویکرد «تقویت قانونگرایی و کنترل و نظارت رسمی» تاکید دارند؛ در رتبههای پایانی نیز بیشتر بر مفاهیم «پیشگیری و مقابله با جرم» تاکید میشود. نتایج تحلیل مقایسهای دیدگاه شش گروه نیز نشان میدهد که به طور خلاصه جامعه هتلداران همدان در مقایسه با 5 گروه دیگر بیشتر از رهیافتهای سلبی علیه فعالیت اقامتگاههای گردشگری غیررسمی حمایت میکنند.
Background and Objective: The present research emphasizes the management of negative security implications of the unmanaged growth of informal tourist resorts in Hamadan. Based on this, it identifies and analyzes the most important existing approaches and attitudinal differences between managers and specialists of institutions and organizations related to tourism security in the focus area. . Method: The purpose of the research is to apply the qualitative-quantitative methodological process. The obtained statements from the qualitative study were based on the design of a researcher-made questionnaire in a quantitative phase. In the quantitative stage, community-based society is one of the key stakeholders in tourism security in Hamadan. Using Morgan table, 60 people were selected by stratified method. The data of the questionnaire were analyzed using descriptive statistics and Chi-Square, Friedman and Kruskal-Wallis tests. Findings: Based on the findings of the qualitative stage, 17 propositions were identified as management approaches to informal tourist accommodation. The findings of the data show that in most cases, respondents confirm the significance of the 17 extracted propositions at the upper level, but in 4 of the approaches, there is a significant difference between the six groups of sample individuals. Conclusion: The first five prevails emphasis on the importance of the "education and information to tourism stakeholders" approach; in the middle rank, most of the statements emphasize the approach to "strengthening legality and formal oversight and control"; in the final rankings, more emphasis is placed on the concepts of "prevention" And tackling crime ". The results of the comparative analysis of the view of the six groups also show that, in short, the Hamedan hotel community is more than supporting the other five non-tourism tourist resorts as compared to the other five.
ملخص الجهاز:
با اين همه تجربه چند دهه گذشته نشان مي دهد که توسعه گردشگري در فضاي جغرافيايي و از جمله نواحي شهري همواره به اشکال و درجات مختلف پيامدهاي مثبت و منفي گوناگوني در ابعاد اقتصادي ، اجتماعي ، فرهنگي و محيطي به همراه داشته است و در اين خصوص ويليامز٢ (٢٠٠٩، ص ١٦٢) از پيشگامان مطالعات جغرافياي گردشگري بيان مي دارد: «هم اکنون تجربه هاي فراواني از سراسر جهان وجود دارد که نشان مي دهد مقصدهاي گرشگري برنامه ريزي نشده بيشتر با پيامدهاي منفي در ابعاد گوناگون و سطح پاييني از ميزان رضايت مندي گردشگران روبرو هستند اين در حالي است که بيشتر موارد کاربست برنامه ريزي مناسب و مديريت مطلوب مي تواند به پيشرفت و بهبود فرايند توسعه گردشگري در همه ابعاد کمک کند و تامين منافع جامعه ميزبان و ميهمان را به بار آورد؛ همچنين ماسون ٣ (٢٠٠٨) مي گويد: «همه تلاش هايي که در زمينه برنامه ريزي و مديريت توسعه گردشگري به عمل مي آيد در چارچوب بهبودبخشي به اثرات گردشگري جاي مي گيرند و تاکيد مي کند که مديريت پيامدهاي گردشگري بدون برنامه ريزي امکان پذير نخواهد بود».
با توجه به نقش بنيادي امنيت در توسعه پايدار گردشگري و همچنين ارتباط امنيت گردشگري با ماموريت هاي ذاتي پليس ، پژوهش حاضر در پي دستيابي به رهيافت هاي کاربردي براي مديريت پيامدهاي منفي امنيتي -انتظامي اقامتگاه هاي گردشگري غيررسمي در شهر همدان است ، تا از اين رهگذر ضمن کاهش پيامدهاي منفي گردشگري در ابعاد مختلف زمينه افزايش هر چه بيشتر اثرات مثبت آن در بعد امنيتي انتظامي فراهم آيد.
اين وضعيت ، حجم قابل ملاحظه اي از داده هاي متني را فراهم آورده است و در اين پژوهش مبناي تحليل محتواي کيفي براي شناخت رهيافت هاي مديريت پيامدهاي امنيتي انتظامي فعاليت اقامتگاه هاي گردشگري غيررسمي در شهر همدان قرار گرفت .
Allen, Hafer, Long, and Perdue 3.