خلاصة:
زمینه و هدف: مسئولیتپذیری یکی از مهمترین مولفههای فردی و سازمانی است که میتواند در موفقیت سازمان بسیار تعیینکننده و حیاتی باشد. توجه به ارتقاء سطح مسئولیتپذیری در سازمانها از جایگاه ویژهای برخوردار است، بنابراین هدف اصلی این پژوهش شناخت تاثیر فرهنگ سازمانی بر ارتقاء سطح مسئولیتپذیری در بین کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد است. روششناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی است که بهروش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان کلانتریها و پاسگاههای فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 170 نفر به روش نمونهگیری طبقهای تصادفی بهعنوان نمونه تعیین شدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد مسئولیتپذیری نئو (1997) و فرهنگ سازمانی دنیسون (2000) بود. روایی پرسشنامهها از طریق روش صوری تایید و پایایی آنها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فرهنگ سازمانی 86/0 و پرسشنامه مسئولیتپذیری 84/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگروف و اسمیرنوف، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافتهها نشان داد فرضیه اصلی پژوهش تایید شد و متغیرهای فرهنگ سازمانی در مجموع میتوانند 16 درصد از تغییرات سطح مسئولیتپذیری کارکنان را پیشبینی کنند. ضمنا در مجموع متغیرهای فرهنگ سازمانی میتوانند 17 درصد از تغییرات بعد کفایت مسئولیتپذیری کارکنان، 48 درصد از تغییرات بعد نظمپذیری امور سازمانی کارکنان، 8 درصد از تغییرات بعد وظیفهشناسی، 46 درصد از تغییرات بعد توفیقطلبی، 13درصد از تغییرات بعد خودکنترلی و 10 درصد از تغییرات بعد محتاطبودن کارکنان را پیشبینی کنند. نتایج: با توجه به اینکه فرهنگ سازمانی در سطح مسئولیتپذیری کارکنان کلانتری و پاسگاههای فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد موثر است، میتوان با تقویت فرهنگ سازمانی به صورت علمی و عملی و کاربردی به بالا رفتن سطح مسئولیتپذیری کارکنان کمک کرد.
ملخص الجهاز:
Srivastava, Negi, Mishra, Pandey 3.
نتايج آزمون رگرسيون ، فرضيه اصلي پژوهش را مورد تأييد قرار داد و نشان داد که در مجموع ، متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ١٦ درصد از تغييرات سطح مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد را پيش بيني کنند.
نتايج آزمون رگرسيون فرضيه اول پژوهش را مورد تأييد قرار داد؛ و همچنين نشان داد که در مجموع متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ١٧ درصد از تغييرات بعد کفايت مسئوليت پذيري کارکنان را به تنهايي پيش بيني کنند.
همچنين نشان داد که در مجموع متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ٨ درصد از تغييرات بعد وظيفه شناسي مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد را پيش بيني کنند.
نتايج آزمون رگرسيون فرضيه چهارم پژوهش را مورد تأييد قرار داد و همچنين نشان داد که در مجموع متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ٤٦ درصد از تغييرات بعد توفيق گرايي مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد را پيش بيني کنند.
نتايج آزمون رگرسيون فرضيه پنجم پژوهش را مورد تأييد قرار داد و همچنين نشان داد که در مجموع متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ١٣ درصد از تغييرات بعد خودکنترلي مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد را پيش بيني کنند.
همچنين درمجموع متغيرهاي فرهنگ سازماني مي توانند ١٦ درصد از تغييرات سطح مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد را پيش بيني کنند.
اين پژوهش نشان داد فرهنگ سازماني تاثير معناداري بر کفايت مسئوليت پذيري کارکنان کلانتري و پاسگاه هاي فرماندهي انتظامي شهرستان شهرکرد دارد.