خلاصة:
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی ایران در سال 1357 تاکنون، گفتمان‌های مختلفی بر سیاست‌های کشور حاکم و غالب شده است. هر یک از این گفتمان‌ها بر اساس نظام سنتی حاکم بر جامعه و بر کانون‌های قدرت سیاسی، بر حول محور و مولفه‌های خاص شرایط و اوضاع جامعه در آن دوران استوار بود. یکی از این گفتمان‌های مهم در ادوار سیاسی ایران گفتمان اصلاحات است که ذیل آن مفاهیم تازه‌ای از جمله قانون‌مداری و مردم‌گرایی در عرصه سیاسی ظهور یافت و وجه مردمیِ مشروعیت نظام سیاسی را بیش از گذشته پدیدار کرد. بنابراین هدف این تحقیق تبیین نقش گفتمان اصلاحات بر مشروعیت نظام جمهوری اسلامی است. پرسش اصلی این تحقیق نیز آن است که گفتمان اصلاحات چه نقش یا تاثیری بر مشروعیت نظام سیاسی جمهوری اسلامی داشته است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات کیفی است. در این پژوهش داده‌‌‌‌‌های مناسب به روش کتابخانه‌‌‌‌‌ای جمع آوری شده و سپس با روش تحلیل گفتمانیِ در نظریه گفتمان لاکلاو و موفه تجزیه و تحلیل داده‌ها انجام شده است. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که گفتمان اصلاحات از طریق احیای وجه مردمیِ امرِ مشروعیت سیاسی که در ادوار گذشته این نظام سیاسی مانند دوران حیات امام خمینی و یا دوران سازندگی کمرنگ بوده است، نقش مثبت و سازنده‌ای بر امر مشروعیت نظام سیاسی داشته و به عبارت دیگر بُعد مردمی مشروعیت این نظام را تقویت کرده است.
From the beginning of the victory of the Islamic Revolution and the formation of the Islamic Republic of Iran in 1357 until now, various discourses have dominated the policies of the country. Each of these discourses was based on the traditional system ruling the society and on the centers of political power, based on the special axis and components of the conditions and situations of the society at that time. One of these important discourses in Iran's political eras is the discourse of reforms, under which new concepts such as rule of law and populism emerged in the political arena, and the popular side of the political system's legitimacy emerged more than in the past. Therefore, the purpose of this research is to explain the role of reform discourse on the legitimacy of the Islamic Republic.The main question of this research is what role or impact the discourse of reforms has had on the legitimacy of the political system of the Islamic Republic. The current research is applied in terms of its purpose, descriptive-analytical in terms of its nature, and qualitative research in terms of its nature. In this research, the appropriate data was collected by the library method and then the data analysis was done with the discourse analysis method in the discourse theory of Laclau and Mouffe
(
, 
, 
)
