خلاصة:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش جنسی و ناگویی خلقی زنان متأهل بود.
روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مراجعهکننده فرهنگسرای خانواده ناحیه 4 شهر مشهد تشکیل داد، از بین زنان مراجعهکننده که 112 نفر بودند که پرسشنامهها روی کلیه آنها اجرا شد، 96 نفر پاسخ دادند، که از بین آنها 54 نفر نمره ناگویی خلقی و نگرش جنسی پایین داشتند، پس از غربالگری اولیه از بین 54 نفر، 30 نفر بهصورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. نمونه موردنظر به ابتدا بهعنوان پیشآزمون به پرسشنامههای نگرش جنسی دهقانی (1384) و ناگویی تورنتو 20 (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) پاسخ داده و پس از اجرای آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد برای گروه آزمایش، مجدداً به پرسشنامههای موردنظر پاسخ دادند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و از طریق نرمافزار SPSS-21 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بهطور معناداری باعث بهبود نگرش جنسی و کاهش ناگویی خلقی زنان متأهل میشود (0001/0 P=).
نتیجهگیری: افراد با شرکت در جلسات آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد توانایی لازم جهت کاهش ناگویی هیجانات و ابراز صحیح آنها را فراگرفتند، همچنین نگرش جنسی در آنها نیز بهطور چشمگیری بهبود یافت.
Introduction: The purpose of this study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment training on the Sexual attitude and Alexithymia of married women. Method: The statistical population of the study consisted of all women referred to the 4th District Family Cultural Center in Mashhad. Among 112 women referring women, the questionnaires were administered to all of them, 96 people answered. Of these, 54 had low mood and mood attitudes. After initial screening of 54 people, 30 were selected randomly. And were replaced in two groups of 15. The target sample was first responded to theDehghani 's Sexual attitude questionnaire (2005) and Alexithymia Toronto20 (Bagby, Parker, and Taylor, 1994) as a preliminary test. After completing admission and commitment training for the experimental group, they replied to the questionnaire. Results: The results of the study showed that acceptance and commitment training significantly improved the Sexual attitude and reduced the morbidity of married women (P = 0.0001). Data analysis was used to analyze covariance and to accelerate the results of SPSS21 software. Conclusion: By participating in acceptance and Commitment training sessions, people were able to relieve their emotions and express them correctly. Sexual attitude also improved dramatically.
ملخص الجهاز:
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث بهبود نگرش جنسي و کاهش ناگويي خلقي زنان متأهل ميشود (٠/٠٠٠١ =P).
جدول ٤: نتايج تحليل کوواريانس براي اثربخشي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگرش جنسي Table 4: Results of covariance analysis for the effectiveness of acceptance and commitment training on sexual attitude منبع اثر مجموع درجه آزادي ميانگين F سطح اندازه اثر مجذورات مجذورات معناداري پيش آزمون ٨٧١/٢٨ ١ ٨٧١/٢٨ ٦/٤١٣ ٠/٣٢٦ ٠/٠٥٧ گروه ١٠٢٧/٨٣ ١ ١٠٢٧/٨٣ ١٩/٢ ٠/٠٠٠١ ٠/٦٩٨ خطا ٧٨١/٥٥ ٢٨ ١٩٦/٦٦ کل ٥٦٩/١٩ ٣٠ چنانچه جدول بالا مشاهده ميشود، نتايج به دست آمده از مقايسه پس آزمون نگرش جنسي در دو گروه با کنترل کردن اثر پيش آزمون حاکي از اين است که پس از شرکت در جلسات آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد، نمرات نگرش جنسي زناني که در گروه آزمايش شرکت داشتند، نسبت به کساني که در گروه گواه جايگزين شده بودند، افزايش معناداري داشته است (٠/٠٠٠١ =P )، بنابراين آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگرش جنسي زنان متأهل مؤثر است .
بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد که آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگرش جنسي و ناگويي خلقي زنان متأهل مؤثر است .